Makbet- ocena postępowania

W swojej pracy postaram się dokonać słusznej oceny postępowania tytułowej postaci dramatu Williama Szekspira-Makbeta.
Bohatera poznajemy jako pełnego ambicji dowódcę wojsk szkockich i tana Glamis. Makbet nie zaprzestaje żadnej okazji i podstępnie zwiększa swoją pozycję w państwie. Staje się tanem Kawdoru, a później królem Szkocji. Jego pomocnicą w zdobywaniu pragnień jest okrutna żona-Lady Makbet, która nim manipuluje i podsyca mu nieprawe postępki.

Nie ulega wątpliwości, iż Makbet to zły i nieprzykładny władca, którego zgubiła żądza władzy za wszelką cenę. Jego postępowanie jest godne pogardy i sprawia, że czytelnik czuje do niego niechęć. Postaram się udowodnić ten fakt podając odpowiednie argumenty, które będę poprzedzać cytatami.

Najważniejszym przykładem złego postępowania Makbeta jest jego pierwsza zbrodnia. Po przepowiedni jaką składają mu czarownice budzi się w nim pragnienie najwyższych dostojeństw. W odpowiednim momencie żona poddaje mu pomysł, aby pozbyć się dotychczasowego króla i przyspieszyć objęcie władzy. Makbet mimo wielu wahań (zważa na to, że król Szkocji-Dunkan jest gościem w jego domu, a zarazem krewnym i władcą) łamie zasady kodeksu rycerskiego i podejmuje decyzję o popełnieniu morderstwa.
„Niech się więc stanie! Wszystkie moje siły
Nagnę do tego okropnego czynu.
Idźmy i szydźmy z świata jasnym czołem:
Fałsz serca i fałsz lic muszą iść społem.”

Po objęciu władzy Makbet przechodzi wielką przemianę wewnętrzną. Z zaszczytnego rycerza staje się królem tyranem. Robi wszystko, by zachować swoją władzę, posługuje się przemocą. Karze wymordować rodzinę i zagarnąć cały majątek Makdufa (przeciwnika politycznego, który wyjechał z kraju w ramach spisku przeciwko niemu).
„Napadnę zamek Makdufa, zdobędę
Cały Fajf, oddam na pastwę żeleza
Jego niewiastę, jego dzieci wszystko,(…).”

Za jego panowania Szkocja przepełniona jest śmiercią, która dosięga sprawiedliwych ludzi co podkreśla Rosse w rozmowie z Makdufem:

„Biedna ziemia!
Nieledwie sama sobie jest postrachem.
Nie matką nam ją zwać, grobowcem raczej,(…)
Gdzie sprawiedliwy obumiera prędzej
Niż kwiat zdobiący mu czapkę i kona
Nie zdążywszy zachorować.”



Staje się nieczuły wobec żony jej choroba nie wywiera na nim wrażenia, a śmierć nie wzbudza żalu. Zwraca uwagę tylko na to, że umarła w nieodpowiednim czasie.
„Powinna była umrzeć nieco później.”


Gdy najbliższy mu przyjaciel-Banko podejrzewa go o zabicie króla wynajmuje zabójców, którym karze pozbyć się jego i jego syna- Fleance.

„Wzywam pomocy waszej i powierzam
Wam wykonanie dzieła, które winno
Przed okiem świata pozostać ukryte,
Dla wielu ważnych powodów.(...)
Aby zaś w sprawie tej nie było żadnego
Błędu i luki, trzeba, żeby Fleance,(…)
Los z nim podzielił.”

Z tego co napisałam wynika, że Makbet niejednokrotnie wykazał się bezwzględnością i fałszerstwem. Czynił zło i udawał dobrego człowieka. Nie miał umiaru w zabijaniu, był w stanie zabić nawet przyjaciela. Przegrał sam ze sobą, doprowadził do moralnego upadku.