W wyniku zimnej wojny na świecie utrwalił się podział na państwa zachodnie, nazywane Pierwszym Światem, oraz wschodnie, czyli Drugi Świat. Kraje nieobjęte tym podziałem zaczęto określać jako Trzeci Świat. Nazwano tak najbiedniejsze państwa, które dawniej były w większości koloniami mocarstw europejskich. Wielu przywódców krajów zaliczonych do Trzeciego Świata nie zgodziło się jednak na taką kwalifikację, dlatego wprowadzono także inny podział-na państwa gospodarczo rozwinięte i rozwijające się. Te pierwsze zajmują głównie północną część globu, dlatego nazywa sie je państwami bogatej północy. Natomiast kraje rozwijające się leżą przede wszystkim na półkuli południowej i tworzą tzw. biedne południe. Kraje rozwinięte swoją wysoką pozycją na arenie międzynarodowej zawdzięczają m.in. wykształceniu i pracy obywateli, zgromadzonemu kapitałowi oraz umiejętności radzenia sobie z problemami współczesnego świata. O randze państwa nie decydują jednak wyłącznie czynniki ekonomiczne, takie jak bogate zasoby surowców naturalnych czy duże środki budżetowe. Na jego zamożność wpływają również obyczaje, poziom rozwoju i zaangażowania społeczeństwa w życie publiczne oraz stopień stabilizacji ustroju politycznego. Do najważniejszych problemów państw Trzeciego Świata należą: głód, bieda, choroby, bardzo duża umieralność wśród dzieci, przeludnienie, analfabetyzm, zniszczenie środowiska oraz duże zadłużenie zagraniczne. Niektóre z nich, zwłaszcza te bogate w zasoby naturalne, radzą sobie lepiej, inne-np. Mozambik lub Tanzania-zdecydowanie gorzej. Szczególnie te ostatnie potrzebują pomocy z zewnątrz. Problemami biednego południa zainteresowały się rządy państw rozwiniętych, które organizują pomoc dla mieszkańców tych regionów. Niestety, wsparcie bardzo często dociera jedynie do skorumpowanych urzędników i przywódców lokalnych. Wśród działań na rzecz osób najuboższych szczególną rolę odgrywa pomoc humanitarna. Dzięki niej ludność, która ucierpiała z powodu konfliktów zbrojnych lub klęsk żywiołowych, otrzymuje żywność, wodę pitną oraz środki medyczne. Pomocą humanitarną zajmują się poszczególne kraje, a także organizacje pozarządowe i międzynarodowe. Należy do nich m.in. Organizacja Narodów Zjednaczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa. Natomiast spośród kilkudziesięciu polskich organizacji pozarządowych niosących pomoc humanitarną na całym świecie najbardziej znane są: Fundacja Polska Akcja Humanitarna, Polski Czerwony Krzyż oraz Caritas Polska. W poprzednich stuleciach większość Europejczyków nie znała problemów mieszkańców najbiedniejszych państw Afryki czy Azji. Współcześnie sprawy lokalne tamtych regionów mają ogromny wpływ na sytuację całego globu. Przyczyniły się do tego m.in. rozwój telekomunikacji, usprawnianie transportu lądowego, morskiego i powietrznego, przemieszczanie się ludności, a także miedzynarodowe inwestycje gospodarcze. Wszystkie te procesy wspomagają rozbudowę sieci powiązań między kontynentami, państwami i ich obywatelami. Przykładowo, wybuch wojny w rejonie, w którym wydobywa się ropę naftową, skutkuje się gwałtownym wzrostem cen tego surowca na całym świecie. Proces polegający na zwiększeniu obrotów handlu miedzynarodowego, nasileniu przepływu kapitału, ludzi i technologii oraz zacieraniu różnic kulturowych nazywa się globalizacją. Ma ona zarówno pozytywne, jak i negatywne skutki. Do zalet tego zjawiska należą działania integracyjne, dzięki którym można poznać i zrozumieć kultury rożnych krajów oraz obyczaje ich mieszkańców. Rozwój kontaktów międzyludzkich i międzypaństwowych prowadzi także do wzrostu gospodarczego, rozpowszechniania nowych technologii oraz poprawy warunków życia społecznego. Do negatywnych skutków globalizacji zalicza się natomiast utrwalenie różnic ekonomicznych między biednymi krajami a bardzo szybko rozwijającymi się bogatymi państwami oraz stopniowe zanikanie odrębności kulturowej. Niektóre osoby uważają ponadto, że możliwość oglądania tych samym filmów czy jedzenie identycznych potraw na całym świecie przyczynia się do utraty tożsamości człowieka i zanikania tradycji.