Mchy i wątrobowce.

Mchy i wątrobowce to delikatne, pozbawione kwiatów rosliny, tworzące kępy i darnie. Należą one do gromady mszaków. Nie posiadają korzeni we właściwym tego słowa znaczeniu, a podłoża czepiają się za pomocą cienkich chwytników zwanych ryzoidami. Niewielkie, plechowate, jednowarstwowe listki nie zawierają tkanki naczyniowej, która zapewniałaby zaopatrzenie w wodę i sole mineralne, więc rośliny te szybko usychają. Mszaki sa bardzo nieodporne na utratę wody, a do rozmnażania płciowego potrzeba im warstewki wody, dlatego też większość z nich żyje w bardzo wilgotnych środowiskach. Choć większość mchów to rośliny bardzo niskie, niektóre gatunki tropikalne, osiągają nawet 70m wysokości. Liście mchów mają prostę budowę - ich grubość ogranicza się często do jednej komórki - i zazwyczaj wyrastają spiralnie z cienkiej łodyżki. Dzięki rizoidom mchy przyczepiają się do gleby, skał lub pni drzew. Rizoidy nie biorą udziału w pobieraniu wody - wyjątkiem jest tu Polytrichum i jego pokrewne gatunki. U niektórych gatunków męskie i żeńskie organy rozrodcze występują n tej samej roślinie, u innych pojawiają się oddzielne roślinmy żeńskie i męskie. Cykl życiowy mchów zamyka się w dwóch etapach. Najpierw zielona roślina wytwarza męskie i żeńskie organy rozmnażania płciowego, które z kolei produkują komórki płciowe. Ruchliwe gamety męskie przemieszczają się dzięki kropelkom wody po powierzchni rośliny, aby zapłodnić nieruchome gamety żeńskie. W drugim etapie zapołodniona komórka przekształca się w roślinę zwaną sporofitem, która w swej puszcze wytwarza zarodniki. Z zarodników rozwijają się nowe ulistione rośliny. Wśród wątrobowców są wprawdzie zarówno pędowe, jak i plechowate, jednak mszaki te zawdzięczają swą nazwę tym gatunkom plechowatym, które przypominają kształtem wątrobe. Spłaszczone wątrobowce plechowate rosną na glebie, drzewach i wilgotnych skałach.