Motyw „teatru w teatrze” w „Fauście” J.W Goethego.

„Faust” Goethego to jego życiowe dzieło. Pracował nad nim prawie całe swoje życie. Utwór posiada dwie części. Temat utworu nie został przez niego wymyślony. Faust jako postać literacka pojawiła się już w wieku XV. Doktor Faust istniał naprawdę był uczonym niemieckim. Zajmował się alchemią i naukami tajemnymi. Legenda Fausta była przekazywana ustnie według niej uczony miał zawrzeć pakt z diabłem w wyniku, którego miał być wiecznie młody, a ponadto miał zdobyć fortunę. Elementem składowym legendy była nieprawdziwa informacja o wymyśleniu przez Fausta czcionki drukarskiej. Historia „Fausta” była bardzo popularnym tematem dzieł literackich. Jedną z najpopularniejszych utworów dotyczący tej tematyki był dramat XVI-wiecznego pisarza Ch. Marlowe pt. „Tragiczne dzieje doktora Fausta”. Faust stał się archetypem.
Goethe sięgnął do popularnego tematu ale tworząc swoje dzieło rozbudował je w liczne sceny.
Scena „Prolog w teatrze” odbywa się w teatrze jest to motyw „teatru w teatrze” . Bohaterami utworu są Dyrektor, Dramaturg, Aktor. Scena ta poprzedza cały dramat dotyczy istoty teatru.
Dyrektorowi zależy na dużej publiczności. Chcę by wystawiane sztuki posiadały wartką akcję. Zależy mu by widz był zadziwiony i oszołomiony . Zdaję sobie sprawę, że do teatru przychodzą ludzie z różnymi intencjami jedni są krytykami, którzy chcą zweryfikować recenzję inni chcą się zaprezentować w nowych strojach i biżuterii, a jeszcze inni przychodzą, żeby zabić nudę. Uważa, że należy tworzyć sztuki dla ogromnej publiczności. Mówi o niej mało pochlebnie ale z szacunkiem bo zapewnia mu dochody. Chciałby, żeby do teatru przychodzili esteci ale wie, że takowych koneserów sztuki jest mało i nie pozwoliliby mu to na duże zyski. Zależy mu aby widz był zafascynowany i usatysfakcjonowany.
Poeta chcę zbudować sobie trwały pomnik. Pragnie być jednostką wybitną, aby jego dzieła były czytane przez potomnych. Nawiązanie do ody Horacego. Tworzenie dzieł ponadczasowych jest wbrew intencjom Dyrektora.
Aktor uważa, że sztuka powinna bawić. Dla niego liczy się tu i teraz. Chcę zainteresować widza współczesnego.
Sztuka teatralna jest ulotna i niepowtarzalna. Buduję napięcie pozwala na kontakt aktorów z publicznością. Interakcja między publiką a aktorem jest obca dla Dramaturga.
Według Dyrektora spektakl ma być bodźcem, który ma oddziaływać na wszystkie zmysły powinien posiadać również formę gra światła i dźwięku. Wymaga od Dramaturga bardzo ambitnego zadania bo wymaga od niego by w jego sztuce znalazło się wszystko. Cały wszechświat. Niebo i Boga. Piekło i Diabła, ale nade wszystko powinien ukazać duszę człowieka. Ową sztuką jest „Faust”. Prolog ukazuję próbę pogodzenia ambicji z komercją.