Ssaki - krótki opis

W miarę ewolucji ssaki opanowały wszystkie środowiska na kuli ziemskiej. Największa grupa zamieszkuje jednak ląd, pozostałe przystosowały się do życia w wodzie, a nieliczne nauczyły się nawet latać (nietoperze). Wszystkie ssaki mają kręgosłup, płuca oraz charakteryzują się stałą temperaturą ciała.

Człowiek także jest przedstawicielem ssaków, ponieważ jego niemowlęta żywią się mlekiem matki, którą ssą z jej piersi. Mleko jest wytwarzane przez specjalne gruczoły mlekowe. Młode ssaki są nim karmione aż do momentu, gdy potrafią już samodzielnie zdobyć pożywienie. Najbardziej tłuste jest mleko płetwala błękitnego i zawiera aż 50% tłuszczu. Dla porównania w mleku ludzkim jest zaledwie 4% tłuszczu.

Ciało większości ssaków przed chłodem chroni futro. Niektóre, jak na przykład walenie, nie posiadają go wcale, a u ludzi gęstsze owłosienie pozostało jedynie na głowie, pod pachami oraz w okolicy narządów płciowych. Wszystkie ssaki wyposażone są również w staw żuchwowy, co ułatwia odpowiednie przyporządkowanie prehistorycznych znalezisk. Wraz z rozwojem poszczególnych grup ssaków ich szczęki uległy specjalizacji. Inne są u mięsożernych drapieżników jak na przykład lwa, psa czy kota, a inne u zwierząt roślinożernych, jak wiewiórka czy koń. Z kolei niedźwiedzie albo świnie zaliczane są do zwierząt wszystkożernych, podobnie zresztą jak człowiek.

Według jednego ze znanych podziałów w gromadzie ssaków wyróżniamy trzy podgromady : torbacze, stekowce i łożyskowce. Do tych pierwszych należą na przykład kangury, których młode rodzą się w bardzo wczesnym stadium rozwoju, po czym przedostają się do matczynej torby i spędzają w niej jeszcze kilka miesięcy żywiąc się mlekiem. Z kolei stekowce mają jedno wspólne ujście dla układu rozrodczego, wydalniczego i pokarmowego - zaliczamy do nich między innymi kolczatki i dziobaki. Stekowce wylęgają się z jaj. Największą podgromadę ssaków stanowią jednak łożyskowce, do których należy także człowiek. Łożysko w organizmie matki zapewnia odżywianie zapłodnionego jajeczka, z którego wraz z upływem czasu rozwija się płód. Z łożyskiem łączy go pępowina, przez którą otrzymuje wszystkie niezbędne do życia składniki. W chwili porodu łożysko jest wydalane z organizmu matki. Niektóre młode potrafią już kilka godzin po narodzinach stanąć na własnych nogach, inne z kolei potrzebują nawet kilku lat, aby się usamodzielnić - tak właśnie dzieje się w przypadku ludzi.