Obraz rewolucji w „Nie-Boskiej komedii”

W „Nie-Boskiej komedii” Krasińskiego opisana zostaje rewolucja pomiędzy arystokracją a rewolucjonistami. Do przeciwników szlachty należą klasy niższe: przedstawiciele chłopów, rzemieślników, robotników fabrycznych, pomywaczek i lokai. Charakteryzuje ich okrucieństwo i chęć zemsty za wieki udręczeń jakich doznali ze strony swoich panów. Domagają się zmiany dawnych stosunków społecznych.

Przywódcą rewolucjonistów jest Pankracy. Gdy ten przemawia, ludzie wiwatują i wykrzykują hasło: „Niech żyje Pankracy!- chleba nam, chleba, chleba!”. Jest wywyższony ponad tłum. Wydaje rozkazy i żąda absolutnego posłuszeństwa.

Wśród rewolucjonistów są przechrzci, czyli Żydzi, którzy przeszli z judaizmu na chrześcijaństwo. Chcą wykorzystać rewolucję do osiągnięcia swojego celu, jakim jest obalenie chrześcijaństwa. Według nich, zagłada arystokracji oznacza zagładę katolicyzmu. Na czele tej grupy stoi Przechrzta.

Mąż, główny bohater „Nie-Boskiej komedii”, przekonuje Przechrztę, aby ten przeprowadził go przez obóz rewolucjonistów. Ubiera czarny płaszcz i czerwoną czapkę wolności- strój przeciwników arystokracji. Podczas wędrówki obserwuje różne obrzędy i rytuały m.in. taniec wolnych ludzi wokół szubienicy obrzędy nowej wiary prowadzone przez Leonarda.

Krasiński ukazuje niebezpieczeństwo rozwiązywania konfliktów społecznych na drodze rewolucji. Wskazuje, że do niczego ona nie prowadzi, a może zakończyć się klęską obu stron konfliktu. Jako sprzeciw najwyższym wartościom jest z góry skazana na niepowodzenie.