Wizja rewolucji w Nie-boskiej komedii.

Utwór przedstawia obraz rewolucji antyfeudalnej i antykapitalistycznej, powszechnej i totalnej. Po jednej stronie stoją chłopi, rzemieślnicy, robotnicy fabryczni, pomywaczki, lokaje, natomiast z drugiej szlachta, kupcy, fabrykanci i bankierzy. Rewolucyjny tłum oczekiwał na ostateczną rozprawę z arystokracją. Rewolucja ta skierowana był przeciwko „Bogu, królom i panom”, czyli przeciw wszystkim klasom posiadającym oraz przeciwko wszelkim dotychczasowym wartościom, religii, filozofii i sztuki. Rewolucja ta ma zaspokoić głód, stać się rodzajem krwawej uczty, a także konflikt kapitalizmu: fabrykant-robotnik. W obrazie rewolucji Krasiński podkreślał wszelkie wynaturzenia ruchu tj. m.in. aktywny udział Przechtów, traktujących rewolucję jako okazję do realizacji swoich własnych planów, czyli zniszczenia chrześcijaństwa. Obraz ten wzorował się na Rewolucji Francuskiej, ukazywał cechy piekielnych sabatów. A wszystko to miało przedstawić rewolucję jako szaleństwa, gwałtowności, makabry, grozy i niesamowitości. Użyte tu zostało podkreślenie tych właśnie cech w obrazie świata przedstawionego. Służyło to pokazanie rewolucji jako najbardziej gwałtownej, krwawej metafory w dziejach ludzkości.
Zatem rewolucja jest:
Sytuacją, w której zło walczy ze złem – może zwyciężyć tylko zło.
Fałszem, bo głoszone ideały są tylko pretekstem, prawda jest prawidłowość.
Złem bez przyszłości, skazanym na zagładę. Rację bytu ma tylko dobro.