Wyobrażenia starożytnych Greków o bóstwie

Wyobrażenia starożytnych Greków przedstawione są w mitologii, z której możemy się dowiedzieć prawie wszystkiego o istnieniu bogów i ich zachowaniu czy trybu bytu. Życie bogów na Olimpie widać bardo Greków fascynowało i ciekawiło, bo często ujmowali je w mitach, jakby dobrze je znali. Często przyjmowali ich wygląd za ludzki, przepiękny, rzadziej okropny, paskudny. Grecy wierzyli w nieśmiertelność bogów, przypisywano im różne, rozmaite miejsca zamieszkania. Sądzono, że bogowie, po za kilkoma wyjątkami, prócz niewielu obowiązków, spędzają swoje życie na zabawie. Cechy charakteru, tak samo jak i wygląd nadawano, kierując się cechami człowieka. Potęgę bogów Grecy ukazywali w niezwykłych umiejętnościach, którym człowiek nigdy nie będzie mógł dorównać. By niesamowite zdolności, nie obróciły się przeciwko ludzkości, społeczeństwo postanowiło specjalnie traktować bogów, tym samym uciekając od wszelkiego zagrożenia z ich strony. Bogowie, choć według mitologii tak potężni mieli swoje obowiązki i powinności wobec ludzi i całego świata. Każdy miał przydzielone zadanie władania ludzkością według dziedziny panowania. Świat bogów greckich może się wydawać bardzo fascynujący, barwny i ciekawe, ale jest też budzącym grozę światem cierpienia i wyjątkowego okrucieństwa. Według mitologii Grecy mogli bardzo dobrze znać bogów i ich zachowania, ponieważ często jest przedstawiane, że pomimo, że ludzie są o wiele mniej godnymi istotami od bogów, są wpuszczane i goszczone na ucztach boskich niczym rodzina.
Pierwszym istotnym elementem wiary starożytnych Greków był wygląd boski. Najczęściej istoty niebiańskie przedstawiano opierając się na własnym wyglądzie, ludzkim. Niektóre bóstwa przedstawiano jako bardzo pięknej, niepowtarzalnej i niezwykłej urody postacie o kształcie ludzkim. W pierwszej kolejności do tego typu wyglądu zaliczano Afrodytę czy Apolla. Choć bogowie byli bardzo potężni, ludzie nie bali się przedstawić ich jako szkaradę, dziwoląga czy nawet potwora. Do bogów charakteryzujących się brzydotą przypisywano kulawego Hefajstosa, ród Cyklopów i Sturętów- potomstwo pierwszych bogów, ludzie skłonili się nawet do tego by ukazać postać boga jako pół człowieka, pół zwierzę. Niektóre istoty wyższe przedstawiano z elementami części zwierząt, jak choćby skrzydłami, które nadali z powodu szybkiego przemieszczania się, co niektórych bogów jak Hermes czy Tanatos. Wygląd bogów przypisywali, także z podziałem na wiek. Jednym z wizerunków była postawa młodzieńca, ukazywana u Dionizosa, następna z kolei była postać dojrzała, starca prezentowana u Zeusa czy Posejdona. Grecy odwoływali się także do niemowlęcego wyglądu. Żaden z wizerunków nie ulegał zmianie, ponieważ wierzono, że bogowie nie starzeją się i zawsze mają ten sam wygląd. Przy bogach niekiedy dopisywano atrybut charakteryzujący daną postać lub jej rolę na świecie. Poza tym, że wierzono w niezłomność wyglądu bogów, to również w ich życie wieczne i nie starzenie się, które zapewniało im spożywanie ambrozji i nektaru. Początkowo bogowie powstali z chaosu, byli to Uranos i Gaja, od których powstawały następne pokolenia boskie. Choć większość bogów miało już swoich przodków, niektórzy jednak wyłaniali się w niezwykły sposób. Jednym z bogów cudownie powstałych była Atena, która wyszła z głowy Zeusa. Także Afrodyta, bogini miłości, piękności i urody miała swój nadzwyczajny początek, a mianowicie wyłoniła się z piany morskiej. W wyobrażeniu Greków, nie wszyscy bogowie żyli w jednym miejscu. Niektórzy bogowie w tym najważniejszy- Zeus, mieszkali na górze Olimp, gdzie zbierali się wszyscy bogowie, ponieważ było to dla nich jak i dla ludzi najważniejsze miejsce. Pomimo, iż góra Olimp była koronnym miejscem, wielu bogów nie mieszkało tam, a zajmowali miejsca, w których pracowali jak choćby Hefajstos, czy też rządzili jak Hades władający podziemiami. O samym trybie życia bogów Grecy, także wiedzieli dużo. Podstawą istnienia było rządzenie ludźmi i światem w określony, dany sposób zgodny z dziedziną ich władania. Poza obowiązkami organizowali sobie wiele zabaw, spotkań i uczt na górze Olimp, gdzie spożywali wcześniej wspomniany nektar i ambrozję. Prowadzili beztroskie życie, niczym się nie przejmując. Niekiedy ingerowali w życie ludzi jak choćby Prometeusz, który nauczył prawie wszystkiego człowieka, jednak nie zawsze bogowie działali na korzyść człowieka. Hera, która nienawidziła Herkulesa, nasłała na niego dwa potworne węże, które miały go zabić, ten jednak uniknął śmierci. Poza zabawą kilku bogów miało bardzo ciężką pracę, z których najcięższą miał Hefajstos, choć lekko nie miał, także Hermes, który musiał ciągle coś robić, coś przekazywać czy Tanatos odbierający życie ludziom na całym świecie. Grecy przypisywali bogom wiele, ludzkich cech charakteru. Wielu chciało być tym najważniejszym, rządzącym wszystkimi. Żaden z bogów nie lubił, gdy im się odmawiano, robione wbrew ich woli, rozkazom, większość była bardzo okrutna nie tylko dla ludzi. Bogowie często plotkowali, zajmowali się intrygami, a nawet dopuszczali się zdrady. Zeus przedstawiany był jako postać porywcza, agresywna, natomiast Atena jako sprawiedliwa, mądra, niedostępna, Erosa zaś uważana za psotnika, spryciarza. Każdemu z bogów przypisywano indywidualną cechę. W wierzeniu Greków poza nieśmiertelnością bogowie ukazywali swoją potęgę poprzez niezwykłe umiejętności. Morze na łaskach Posejdona było wzburzane, kiedy bóg wód był zły, wściekły, Demeter mogła w każdej chwili zmienić urodzajność ziem. Bogowie prócz własnych umiejętności, posiadali wspólne jak przybieranie różnych form wyglądu, niewidzialność, niezwykła, nadludzka siła. Od ludzi odróżniała ich, także biała krew. Ludzie wiedząc jak potężni są bogowie i w obawie przed ich gniewem uważali, że muszą ich czcić, składać ofiarę, być bezwzględnie posłusznymi, wznosić budowle i rzeźbić posągi. W mitologii pokazany jest motyw, w którym ludzie nie postąpili według woli bogów, przez co czekała ich męka, cierpienie, kiedy śmierć wydawała się być najłagodniejszą karą. Mimo to niektórych ludzi wpuszczano na górę Olimp, gdzie ich goszczono na uczcie, dowiadywali się, co dzieje się wśród bogów, pozwalali nawet spożywać ambrozji i nektaru. Grecy ukazują, dwie takie postacie są nimi Syzyf i Tanatal. W tych historiach również pokazane jest okrucieństwo bogów, gdyż oszukując istoty wyższe, skazali się na wielki gniew i srogą karę.
Religia starożytnych Greków ma charakter politeistyczny, co oznacza wiarę w wielu bogów. Bogowie byli jedną, wielką rodziną, której pierwsi przodkowie wyłonili się z chaosu. Grecy wyobrażali sobie bogów na wzór ludzi, przypisując im nie tylko ludzki wygląd, ale także cechy charakteru, i wady, i zalety. Nieśmiertelność, niezłomność wyglądu oraz nie podleganie czasowi zawdzięczają nektarowi i ambrozji. Spożywanie składników wieczności odbywa się na górze Olimp, stanowiącej mieszkanie dla niektórych bogów. Większość bogów natomiast zamieszkiwała miejsca, gdzie pracowała lub rządziła przez całe życie. Bogowie przez całą wieczność sprawowali władzę nad ludźmi i światem, zbierali się na górze Olimp by ucztować. Czasami ingerowali w życie człowieka. Mieli cudowne, nadludzkie umiejętności władania siłami przyrody, a także indywidualne przypisane według funkcji rządzenia. Choć potężni mieli ściśle określone dziedziny władzy, których musieli przestrzegać by między innymi niebyło bezładu na ziemi. Starożytni Grecy czcili swoich bogów, nie tylko by im się upodobać, ale także dlatego, że lękali się ich gniewu. Myślę, że ta religia mnie nie przekonuje, ponieważ ma wiele niedociągnięć, jest dużo niedopowiedzianych słów, historie zawarte w mitologii wydają się być zbyt sztuczne, niemogące się wydarzyć w prawdziwym świecie. Wydaje mi się, że wierzenia starożytnych Greków tak się przedstawiają, ponieważ chcieli oni w jak najprostszy, a zarówno fantazyjny sposób wytłumaczyć sobie, jak to wszystko powstało. Sądzę, że ta religia nie miałaby szans na nowo się przyjąć w dzisiejszym świecie, ponieważ im więcej fantazji tym mniej ludzie chcą w to wierzyć, a wymogi człowieczeństwa naprawdę stają się coraz większe.