Czy możliwa jest w naszym życiu prawdziwa przyjaźń?

Przyjaźń oraz kontakty interpersonalne stanowią ważną część naszego życia.
Każdy człowiek powinien mieć choć jedną osobę, której może zaufać, zwrócić się do niej o pomoc czy o wsparcie. Niektórzy jednak, błędnie interpretują to słowo i traktują nieodpowiednich ludzi jako powierników, kompanów. Pewne jest, iż prawdziwa przyjaźń nie tylko istnieje, ale również doskonale widać ją pod postacią słów, czynów, poświęceń…
Idealnym przykładem więzi jest para bohaterów powieści Antonie de Saint-Exupery’ego. Mowa tu o Małym Księciu, jak i również o Lisie, który ukazał definicję oraz istotę przyjaźni. Czytelnicy dowiedzieli się, że stworzenie tego uczucia nie zajmuje krótkiego okresu czasu i nie jest łatwa, wręcz przeciwnie: więzy tworzy się latami. Ponadto przyjaźń doceniamy dlatego, że to wartość bezcenna i jednocześnie skomplikowana. Tak jak miłość, pochłania wiele aspektów naszego codziennego życia.
Z wątkiem przyjaźni, tym razem spowodowanym potrzebą zrozumienia, akceptacji u drugiego człowieka jest historia Sary Crewe. Nie miała ona poza ojcem, żadnych osób, które kochałyby ją bezinteresownie i prosto z serca. Kiedy straciła ukochanego tatę i majątek, a był to dla niej prawdziwy cios, nadal pomagała innym i nie straciła nic ze swoich szlachetnych cech charakteru, poza optymizmem.
Kontakty jakie nawiązała z Becky czy Ermengardą sprawiły, że Sara zaczęła doceniać proste gesty, uczucia jeszcze bardziej. Do tej opowieści pasuje powiedzenie:
„Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie”.
I choć te dwa wymienione przykłady z literatury to głównie utwory dla dzieci, faktem jest, iż przyjaźn jako istotny element jest właśnie w nich ukazywany. W gatunkach powieści czytanych współcześnie przez „dorosłych”, prawdziwa miłość, przyjaźń, tolerancja czy rodzina umieszczone są na drugim planie lub brak ich wcale.
Motyw przyjaźni pojawia się również w epoce oświecenia, a dokładnie w bajce Ignacego Krasickiego „Przyjaciele”. Ukazane jest w niej fałszywe przywiązanie i obłuda zwierząt, które nie pomogły zającowi w potrzebie. To bardzo egoistyczne zachowanie. Żył myśląc, iż ma bliskich towarzyszy, a okazał się samotny. Ludzie winni zwracać uwagę i zaznajamiać się z innymi pamiętając, że nie każdy bowiem nadaje się na przyjaciela.
Miłość i przyjaźń to dwa różne uczucia, lecz czasem granice są tak subtelne, że zacierają się. Ta druga wartość może być początkiem, fundamentem miłości. Tak stało się w przypadku Stasia i Nel, postaci powieści „W pustyni i w puszczy” H. Sienkiewicza. Początkowo bohater traktował swoją małą przyjaciółkę jak siostrę, sprawując nad nią opiekę. Kiedy Mel dorosła i przestała być infantylna, zakochał się w niej. Dużą rolę odgrywały w tym wspólne przygody, upływ czasu, a także więzy przyjacielskie utworzone między nimi.
Czy można zatem wierzyć w słuszność twierdzenia, że prawdziwa przyjaźń jest możliwa? Istnieje odpowiedź i brzmi ona: owszem.
Dzięki wymienionym wyżej przykładom wiadomo, iż istnieje wiele rodzajów przyjaźni, a także, że to uczucie wymaga stałego zaangażowania z obydwu stron. W końcu przyjaciel to prawdziwy skarb, którego nie można utracić…