Utwór „Czatyrdah” pochodzi ze zbioru „Sonetów Krymskich”, których autorem jest Adam Mickiewicz. Dzieło to powstało podczas zesłania Adama Mickiewicza w głąb Rosji i jego licznych podróży po Krymie.
Podmiotem lirycznym w utworze „Czatyrdah” jest Mirza - człowiek wschodu, muzułmanin, który przewodniczy pielgrzymowi podróżującemu po Krymie. Mirza jest pod ogromnym wrażeniem wielkości i wspaniałości szczytu górującego nad całym krajobrazem. W swojej wypowiedzi, niczym modlitwie ukazuje hołd do tego miejsca. Mówi o nim: „O minarecie świata!”, po czym możemy wnioskować, że Czatyrdah jest dla niego miejscem najpotężniejszym na świecie i nad nim panującym. Używa także słów: „O gór padyszachu!”, czym określa szczyt ten jako władcę wszystkich gór na ziemi. W dalszej części muzułmanin zachwycony jest stykaniem się szczytu z chmurami. Mickiewicz porównuje górę do Archanioła Gabriela, który pilnuje bram do raju. „Ciemny las twoim płaszczem, a janczary strachu, Twój turban z chmur haftują błyskawic potoki.” W tej części sonetu Czatyrdah wzbudza również w czytelniku podziw i lęk. Można odnieść wrażenie, że pielgrzym wpatrujący się w szczyt, odczuwa lęk przed czymś tak potężnym. Uświadamia sobie, że człowiek jest kruchy i słaby, narażony na wiele zagrożeń, klęsk, z kolei Czatyrdah jest nieruchomy i wieczny. Mirza uważa szczyt jako łącznika między ludźmi a Bogiem. Świętość tego miejsca jest spowodowana bliskością Boga. Mickiewicz używa w utworze wiele peryfraz, które mają określić wielkość Czatyrdahu.
Sonet ten posiada dwie części opisową oraz refleksyjną. Mickiewicz w utworze tym użył wiele środków stylistycznych m.in. peryfraz, metafor, apostrof, które nadają utworowi głębię i silnie wpływają na wyobraźnię czytelnika. „Czatyrdah” jest doskonałym przykładem romantycznej fascynacji orientem. Mirza to typowy człowiek Wschodu. Obserwujemy dzięki niemu zachowania, zwyczaje i poglądy ludzi z tamtego regionu. Mirza korzy się przed górą, przed potęgą natury. Dzięki niemu widzimy wschodnią wrażliwość oraz podejście do życia czy otaczających czynników. Na fascynację orientem wskazuje także wschodnie słownictwo oraz nawiązania do religii Islamu.
Sonet „Czatyrdah” głęboko wpływa na wyobraźnię czytelnika. Łączy opis przyrody z opisem uczuć i przeżyć podmiotu lirycznego. Z pewnością jest doskonałym przykładem romantycznej fascynacji Orientem.