Kartka z pamiętnika Marcina Borowicza.

Data
Kartka z pamiętnika
Gdy dziś szedłem do szkoły myślałem, że to będzie dzień jak każdy inny. Lecz na naszą lekcje języka polskiego przyszedł nowy uczeń. Było to dziwne gdyż większość osób po prostu opuszczała te lekcje, bo nie były one obowiązkowe. Większość zaczęła przysypiać, gdy pan profesor zabrał do odpowiedzi Zygiera, tak miał na imię ten nowy uczeń. Na początku było dla mnie wielkim zdziwieniem gdy zaczął robić rozbiór zdania z taką łatwością i to po polsku. Lecz wprawił mnie w jeszcze większe zdumienie gdy zaczął mówić wiersze polskich poetów. Nie pamiętam dokładnie tego tytułu lecz wiem, że była tam mowa o waleczności polskich żołnierzach, którzy próbowali wyzwolić ukochaną ojczyznę zostawiając w swych domach kochające żony i dzieci. Mówił długo i wyraźnie. Pan profesor kazał mu przestać lecz on się nie ugiął. Jeden z kolegów czatował przy drzwiach czy nikt nie idzie abyśmy nie mieli kary. Gdy zakończył recytacje każdy miał łzy w oczach nawet pan profesor. Po dłuższym namyśle zrozumiałem że, chciano nas pozbawić pamięci o Polsce i zrusyfikować, od tamtej pory czytałem polską literaturę i postanowiłem zostać patriotą.

Podpis E..