Analiza wiersza S. Grochowiaka „Św. Szymon Słupiak” w kontekście kultury epoki.

We wnioskach odpowiedz, jak współcześni poeci oceniają postawę bohatera tekstu.

Średniowiecze kojarzy nam się jako okres ciemny, mroczny i bezpłodny. Taki jest też w dziedzinie literatury, ale to właśnie w tej epoce wykształciły się wzorce osobowe: ascety, świętego, doskonałego rycerza i idealnego władcy - autorytety moralno etyczne, które są godne do naśladowania, dla ludzi ówczesnych czasów. Przykładem takiego wzorca może być bohater wiersza Stanisława Grochowiaka pt. „Św. Szymon Słupiak”. W mojej pracy postaram się zanalizować ten utwór i wyjaśnić jak współcześni poeci oceniają postawę bohatera tekstu.

Już sam tytuł wspomnianego przeze mnie wiersza sugeruje nam związek tematu z postacią Szymona Słupnika, ta natomiast bezpośrednio wiąże się z światopoglądem średniowiecznym. Słupnik był ascetą z okolic Antiochii, który spędził około 27 lat żyjąc na różnych słupach. Postawa ta wyrażać miała typową dla średniowiecza pogardę dla ciała i jego potrzeb, co znajduje nawiązanie w tekście Grochowiaka. Średniowieczny asceta uważał, że poniżając swoje ciało duchowo zbliża się do Boga, niezależnie od okoliczności nie poddawał się i każdy dzień spędzał na modlitwie. W tym utworze autor, który jest zarazem podmiotem lirycznym, dokonuje porównania postawy ascetycznej i współczesnej, jednocześnie buntując się przeciwko tej drugiej. Używa do tego prostego języka, nie stosując skomplikowanych środków stylistycznych, przez co wiersz staje się bardziej jasny i zrozumiały dla odbiorcy. Grochowiak opisuje nam świętego, a do tego przedstawia także inne postacie. Chce nam w ten sposób pokazać kontrast pomiędzy czasami dzisiejszymi a tymi, w których żył św. Szymon. Poeta pochwala jego postawę i ukazuje nam jak drastyczny jest dziś świat, w którym ludzie nie mają czasu na poświęcenie się Bogu, a coraz częściej krzywdzą innych zupełnie bez powodu, czemu pisarz stanowczo się sprzeciwia. Jest to jednak tylko jedna interpretacja tego dzieła, ponieważ można je rozumieć w inny sposób, a mianowicie, iż twórca wcale nie pochwala średniowiecznej ascezy, a wręcz przeciwnie, jest oburzony, że św. Szymon pozostaje bierny na to co dzieje się na świecie. Bohater można wtedy uważać za egoistę, który myśląc tylko o swoim przyszłym szczęściu pozostaje obojętny na problemy ludzkie. Nie schodzi ze słupa, aby pomóc cierpiącym, tylko przez cały czas uparcie dąży do świętości. Stanisław Grochowiak sprzeciwia się takiemu zachowaniu, i namawia innych do tego aby poszli w jego ślady. Wiersz jest utworem pesymistycznym, skłaniającym nas do zastanowienia się nad tym co dzieje się wokół nas.

System ideałów, wartości i autorytetów przez wieki ulegał zmianom i przeobrażeniom. O tym, jak bardzo dzisiejszy sposób spojrzenia na świat różni się od panującego w czasach nam odległych, może przekonać się każdy, kto choć raz miał do czynienia z tekstami średniowiecznymi. Często niektóre z ideałów średniowiecznych wywołują na twarzach ludzi współczesnych zdumienie, niedowierzanie i mieszane uczucia. Styl życia prowadzony przez św. Szymona to dla nas czysta abstrakcja. Ten ideał w zupełności nie przetrwał do czasów dzisiejszych (poza naprawdę nielicznymi wyjątkami) i nie przyjął się w żadnym z cywilizowanych społeczeństw.