Życie na Sawannie

Afrykańska sawanna jest miejscem życia wielu gatunków zwierząt. Równiny sawanny dostarczają obfitego pokarmu zwierzętom - roślinożernym. W wilgotniejszych miejscach rosną zarówno baobu, akacje, drzewiaste wilczomlecze, jak i drzewa kapokowe, na gałęziach których budują swoje charakterystyczne gniazda wikłacze. Znaczna część ofiar przypisywanych lwom, które polują na duże roślinożerce, takie jak zebry i antylopy (np. gnu czy kob śniady), w rzeczywistości pada ofiarą hien, a lwy często zadawalają się rolą padlinożerców. Inny drapieżnik, lampart często leży na gałęzi drzewa, bacznie obserwując pobliskie wodopoje. Gdy coś upoluje, zdarza się, że wciąga ofiarę na drzewo, by niedzielić się z padlinożernym marabutem.
Wiele gatunków roślinożerców, jak słonie, bawoły afrykańskie, żyrafy, czy gazele impala, może wspólnie żyć na sawannie, ponieważ odżywiają się odmiennymi roślinami, a więc unikają konkurencji pokarmowej. Skóra wielkich roślinożerców , szczególnie bawołów, dostarczają pokarmu w postaci kleszczy i innych skórnym pasożytów małym bąkojadom. Mangusty pręgowane mają również swoją niszę, odżywiając się małymi zwierzętami, np. jaszczurkami. Skarabeusze robią charakterystyczny kule z nawozu, w których składają swoje jaja.
W Afryce żyje mnóstwo dzikich plemion. Najłatwiej jednak rozpoznać Masajów przez charakterystyczne wysokie podskoki podczas tańca cerę posmarowaną glinką chroniącą skórę przed przegrzaniem.Nadaje ona lekko bordowy odcien cery.
Na sawannie występują dwie pory roku sucha i deszczowa. W czasie trwania pory deszczowej następuje wspaniały rozwój roślin. W czasie trwania pory suchej sawanna zmienia barwę na szarą. Wszystkie trawy wtedy usychają.
Gdy w styczniu nadciągają monsuny antylopy podążają w stronę Tasmani, a za nimi mięsożercy poganiani padlinożercami. Podczas tych wypraw mnóstwo antylop ginie.