Adam Mickiewicz "Pan Tadeusz" - Epilog.

„Pan Tadeusz” został napisany, by przypomnieć emigrantom o wielkiej Polsce, by uszczęśliwić ich, dając im możliwość powrotu do ojczyzny, poprzez lekturę dzieła. Francja, główne centrum Wielkiej Emigracji, jest zupełnym przeciwieństwem Rzeczypospolitej.Autor oskarża siebie i innych o ucieczkę.Stara się tłumaczyć przegraną powstania. Brak perspektyw na przyszłość woli nie mówić o współczesności, gdyż rzeczywistość jest zbyt przytłaczająca.Nie ma takich relacji rodzinnych, jak w kraju.Nie pamięta się o zmarłych tak długo jak w Polsce,tutaj syn znaczy mniej dla ojca, niż tam broń dla żołnierza. Utwierdza, że warto o nim wspominać, sam go sakralizuje pisząc o jego czystości, świętości i nieprzepełnionej miłości. Nawiązując do emigrantów podkreśla swój naród jako przeszły kraj wierzący we własne siły oraz będący pewny swoich działań. W całym utworze widać apoteozę ojczyzny, która jest przyjazna dla odwiedzających ją gości, natura także jest przyjazna ludziom. Autorowi jest źle, czuje się obco, jak bezdomny. Chce powrócić do rodzinnych stron, lecz wie, iż jest to niemożliwe tak więc pisze o nich.Dzieciństwo Adama Mickiewicza to w życiu poety okres szczególny przywoływane przez niego wspomnienia zostały odniesione do czasów, na które przypadł jego "wiek męski". Okres dzieciństwa jest jak gdyby krainą, "W której jest trochę szczęścia dla Polaka". Poeta, jako wzorowy patriota, żałuje, iż musiał wyemigrować z ojczyzny na Zachód. Wyjaśnia w fragmencie, że chciał "Pominąć strefy ulewy i grzmotu I szukać tylko cienia i pogody". "Strefy ulewy i grzmotu" to szara rzeczywistość, natomiast "cień i pogoda" to czasy minione, kraj lat dziecinnych, za którym Mickiewicz bardzo tęsknił. Młodość poety została określona jako kraj "święty i czysty, jak pierwsze kochanie", w którym wszystko było doskonale znane i swojskie. "Epilog" jest pewnego rodzaju ucieczką w dzieciństwo. Jest on także komentarzem próbującym usprawiedliwić nieopisanie upadku powstania listopadowego. Atmosfera jest pełna "Przeklęstw i kłamstwa, niewczesnych zamiarów, Za późnych celów, potępieńczych stworów", ale poeta przyczynę tego stanu upatruje w sytuacji emigrantów, którzy w każdym sąsiedzie znajdowali wroga, a "Wrogi ich wabią z dala jak grabarze". Jest liryczną wypowiedzią narratora wyjaśniającą zmierzenia utworu. Idealizacja ojczyzny w „Panu Tadeuszu” ma miejsce nie tylko w epilogu, lecz w całym poemacie. Obraz Soplicowa przedstawiono, jako miejsce niemal doskonale, w którym zło nie istnieje, a kłótnie i zawady nie trwają długo. Według mnie Adam Mickiewicz, przebywając na emigracji, uważał ojczyznę za największą wartość. Niemałą zasługę miał w tym jego patriotyzm, ukształtowany w dzieciństwie.Utwór jest źródłem informacji o tradycji, kultury i historii. Ma za zadanie zjednoczyć wszystkich poprzez odwołania się do uczuć autora w których przoduje tęsknota za ojczyzną.