Walory i zagospodarowanie turystyczne miasta Władysławowo

Walory i zagospodarowanie turystyczne miasta Władysławowo

STRESZCZENIE
Obecnie miasto Władysławowo pretenduje do miana jednego z głównych wczasowisk na polskim Wybrzeżu. Chcąc sprostać wymaganiom turystów zarówno polskich jak i zagranicznych zainwestowano w urozmaicenie atrakcji, a przede wszystkim bazy noclegowej. Na terenie miasta występuje bardzo wiele hoteli, pensjonatów, domów wypoczynkowych, kwater prywatnych, campingów, pól namiotowych, a także dobrze rozwinięta baza gastronomiczna i uzupełniająca. Każdego roku miasto przyciąga turystów pięknymi plażami i wieloma atrakcjami. Władysławowo jest ściśle związane ze sztuką ludową Kaszub. Mieszkali tu i tworzyli wielcy rzeźbiarze i pisarze. Na przełomie kilkuset lat z niewielkiej wsi rybackiej przeobraziło się w jedno
z najatrakcyjniejszych miast w Polsce. Od początku lat 60-tych XX wieku widać postępującą urbanizacje, uprzemysłowienie oraz ogólny wzrost standardu życia mieszkańców. Podjęto w tych latach szereg inwestycji w zakresie budownictwa, szkolnictwa. Wieloletni dynamiczny rozwój Władysławowa sprawił, że 30 czerwca 1963 roku miasto otrzymało prawa miejskie.

Historia i rozwój miasta Władysławowo

Historia miasta Władysławowa od początku XX w.


Historia miasta Władysławowo sięga wczesnego średniowiecza, choć najstarsze udokumentowane ślady obecności człowieka na tym terenie datuje się na około 4200 – 1700
r. p.n. e. Źródła historyczne podają, iż pierwszymi, rdzennymi mieszkańcami obecnego Władysławowa byli słowiańscy potomkowie dawnych Pomorzan, zwani Kaszubami. W średniowiecznych dokumentach z XIII i XIV wieku odnotowano miejscowość rybacką o nazwie Wielka Wieś oraz położone nieopodal nich wsie rolnicze: Cetniewo i Poczernino. Miejscowość o nazwie Wielka Wieś po raz pierwszy została wspomniana w źródłach historycznych w 1284 roku pod niemiecką nazwą VELAVES. Był to okres panowania syna Świętopełka I - Mściwoja II, który właśnie w tym roku nadał tę osadę Piotrowi Glabunie, synowi gdańskiego podczaszego.
W drugiej połowie XIV wieku – w 1376 roku Wielka Wieś otrzymała przywilej lokacyjny nadany przez gdańskiego komtura Walpota Basscheima. Przywilej ten został potwierdzony w 1633 roku przez króla Władysława IV.
Na początku XV wieku podczas panowania Krzyżaków na Pomorzu nazwa miejscowości została zmieniona na GROSSENDORF. W języku polskim ponownie Wielka Wieś pojawiła się ponownie pojawiła się dopiero w 1598 roku. Mieszkańcy miejscowości zajmowali się wówczas przede wszystkim rybołówstwem oraz rolnictwem. Ponadto posiadali oni także dobrze rozwinięty kunszt stolarski i kowalski, a także szereg umiejętności, takich jak: wyplatanie sieci, koszy i innych naczyń. W XVI i XVII wieku podczas istnienia starostwa puckiego - nastąpił widoczny rozwój społeczny i gospodarczy tej miejscowości. Jednak już w początkach XVII wieku pojawiło się zagrożenie od strony Szwecji. W obliczu najazdu wojsk szwedzkich król Polski Władysław IV nakazał w 1635 roku budowę fortu wojennego, w celu umocnienia całokształtu pozycji morskiej zagrożonego najazdem kraju. Twierdza została wybudowana w odległości około 8 km od Wielkiej Wsi, a nazwano ją od imienia króla - Władysławowo. W 1655 roku król szwedzki Karol Gustaw podjął decyzję o napaści na Polskę, a skutki wojny były fatalne zarówno dla całej Rzeczypospolitej jak również dla Wielkiej Wsi.
W końcu XVIII wieku, a zwłaszcza po pierwszym rozbiorze Polski zamieszkała przez zaledwie przez 438 osób Wielka Wieś przeszła pod panowanie pruskie. W następnych latach ciągle podupadające pod względem gospodarczym i ekonomicznym miasto stało się lennem króla pruskiego.
Istotna datą w historii Władysławowa jest rok 1885, stanowiący początek zorganizowanej obrony miasta przed pożarami, jakie bardzo często wybuchały na terenie Wielkiej Wsi. Miały one związek z wydanym właśnie w tym roku przez Rząd Pruski Zarządzeniem dotyczącym Ochrony Pożaru, którą obowiązkowo musiała posiadać każda zwarta wieś, w tym również Wielka Wieś.
Obowiązujące wówczas w całym państwie pruskim stawiennictwo ludności do pożaru dotyczyło wszystkich mężczyzn w wieku od lat 18 do 60, oprócz księdza, nauczyciela i właściciela karczmy, który był zobowiązany udzielić bezpłatnie noclegu śpiewakom, włóczęgom i żebrakom. Dopiero jednak w 1906 roku powstała pierwsza w Wielkiej Wsi remiza strażacka. Po około 150-letniej niewoli, na mocy traktatu wersalskiego z 1919 roku Polska otrzymała ziemie zaboru pruskiego,
w tym m.in. skrawek Pomorza z miejscowością Wielka Wieś, dla której był to początek największego w historii rozwoju.

Historia pożarnictwa we Władysławowie

Ochotnicza Straż Pożarna jest umundurowaną organizacją społeczną przeznaczoną do walki z licznymi miejscowymi zagrożeniami, w tym głównie pożarami, powodziami i innymi klęskami żywiołowymi. W Polsce organizacja ta należy do najbardziej zasłużonych dla społeczeństwa. Przez wieki Ochotnicza Straż Pożarna skutecznie walczyła z niszczącymi miasta i wsie polskie plagami pożarów i powodzi, a także spełniała wielorakie funkcje w życiu społeczeństwa. Bardzo często była też jedyną organizacją społeczną odgrywającą poważną rolę czynnika inspirującego oraz organizującego środowisko w zakresie różnorakiej działalności społecznej, politycznej, kulturalno-oświatowej oraz gospodarczej. Co prawda walka z ogniem prowadzona była przez ludzi już w zamierzchłych czasach, ale miała ona jedynie charakter dorywczy, niezorganizowany. Wielki wysiłek, ofiarność i poświęcenie ludzi w walce z tak niszczycielskim żywiołem, jakim był ogień, najczęściej nie przynosił większych rezultatów, ograniczając jedynie rozmiary klęski. W Polsce po raz pierwszy wzmianki o zorganizowanym ratownictwie przeciwpożarowym spotkać można w źródła historycznych z wczesnego średniowiecza. Przekazy historyczne z początków XII wieku informują, iż pierwsze zorganizowane służby przeciwpożarowe istniały na terenie większych polskich miast. Były to jednak tylko organizacje ratownicze. W przypadku pożarów obowiązek gaszenia ognia nakładano wówczas na rady miejski oraz organizacje rzemieślnicze i kupieckie.
Dopiero w połowie XIX wieku zaczęto sobie coraz bardziej uzmysławiać konieczność tworzenia specjalnych organizacji do gaszenia pożarów, odpowiedniego w tym celu szkolenia ludzi oraz przygotowania narzędzi ratowniczych. Intensywny rozwój Ochotniczej Straży Pożarnej w Polsce nastąpił w połowie sześćdziesiątych XIX w. Powstające wówczas pierwsze organizacje tego typu rozwijały się jednak nierównomiernie, co wynikało z odmiennych warunków politycznych w kraju, w jakich żyło polskie społeczeństwo w Galicji, Królestwie Polskim i zaborze pruskim. W tym ostatnim, germanizacyjna polityka pruskich rządów szczególnie utrudniała, wręcz uniemożliwiała Polakom zrzeszanie się nawet w tak użyteczną dla społeczeństwa organizacje, jakimi były służby ratownicze i straże pożarne.
Za początek organizowania obrony przed pożarami na terenie Grossendorf (obecne Władysławowo) przyjmuje się rok 1885 (są to dane z ustawy pruskiej, znajdującej się w Państwowym Archiwum w Gdańsku). Stało się to w wyniku przemian politycznych po zakończeniu wojny prusko - francuskiej w roku 1871, z której to Prusy wyszły zwycięsko i w wyniku czego część ziem, która znalazła się pod ich panowaniem objęta została ustawą, na podstawie której każda zwarta wieś obowiązkowo musiała założyć organizację Ochrony Przed Pożarami. Do gaszenia pożarów zobowiązani zostali wszyscy mężczyźni w wieku od 18 do 60 lat oraz wszystkie dostępne zaprzęgi konne do wożenia wody w beczkach. Nie stawienie się do gaszenia pożaru było karane. Pieczę nad tym obowiązkiem sprawował sołtys, który posiadał spis wszystkich, których obejmował ten obowiązek. Zwolnieni od obowiązku gaszenia pożaru byli: ksiądz, nauczyciel i właściciel karczmy. Ponadto wprowadzono również powszechny obowiązek nocnego stróżowania. Narzędzie alarmowe stanowiła tzw. ,,knara", którą to stróż nocny obowiązkowo przy sobie nosił. Drugim przyrządem był gwizdek, którym dawał co godzinę znać, że czuwa. 22 marca 1935 roku w miejsce Ochrony Przeciwpożarowej powołano do życia Ochotniczą Straż Pożarną. W dniu założenia nowo powołana jednostka liczyła zaledwie 13 osób. W szybkim czasie rozrosła się jednak do 25 członków. Sprzęt jakim dysponowali strażacy nie przedstawiał się początkowo zbyt imponująco. Posiadano bowiem sikawkę ręczną (o poj. ok. 5 l) oraz pewną liczbę beczek, wiader, hełmów i węży. Dopiero w 1939 roku Ochotnicza Straż Pożarna w Władysławowie otrzymała pierwszą motopompę marki Silesia o wydajności 600 l/min.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej w 1945 roku uchodzący z terenów miasta Niemcy zabrali lub zniszczyli wszystko co mogło służyć obronie przeciwpożarowej. Jednak mimo tego jeszcze w 1945 roku udało się jednak zakupić motopompę marki Leopolita. Inny sprzęt wyszukano na Półwyspie Helskim, wśród tego co pozostawiły wojska niemieckie; jednak cały czas brakowało samochodu. Dopiero ze składek mieszkańców zakupiono ciężarówkę typu Ford. W 1952 r. zakupiono drugi samochód, tym razem pożarniczy, nabyty od Zawodowej Straży Pożarnej w Gdyni. W 1955 r. otrzymano z przydziału wóz gaśniczy typu Star. W 1969 r. powołano nowy zarząd Ochotniczej Straży Pożarnej, a w 1970 r. przystąpiono w czynie społecznym do budowy nowej remizy. W jej budowie pomagali mieszkańcy miasta oraz miejscowe zakłady pracy, także zainteresowane stroną obrony przed pożarami. Budowę remizy zakończono w 1973 r., zaś rok później otrzymano nowoczesny wóz bojowy z pełnym wyposażeniem i radiotelefonem.
Stale rozbudowana i dobrze zorganizowana OSP we Władysławowie kilkakrotnie zdobywała czołowe miejsca we współzawodnictwie. Wspomnieć też należy o męskich i damskich drużynach młodzieżowych reaktywowanych w 1978 r., które przez szereg następnych lat zdobywały liczne wyróżnienia i brały udział w wielu pracach społecznych na rzecz miasta. Trudno wyliczyć wszystkie akcje, w których brała udział Ochotnicza Straż Pożarna z Władysławowa. Tylko w ostatnich latach strażacy z tej nadmorskiej miejscowości odegrali znaczącą rolę w uczestnictwie gaszenia pożarów w Lasach Bielawskich i w akcji przeciwpowodziowej na Półwyspie Helskim. Na uwagę zasługuje fakt, iż prócz udziału w walce z ogniem władysławowscy strażacy bardzo często biorą również czynny udział w życiu regionu, organizując zabawy, pokazy, aktywnie uczestnicząc w czynach społecznych. OSP w Władysławowie odgrywa również ogromną rolę w kształtowaniu postaw, dyscypliny i poczucia obowiązku wśród tutejszej społeczności. Władysławowscy strażacy mają także swój olbrzymi rozdział w historii rozwoju miasta. Mieszkańcy docenili to już w już w 1948 r. fundując OSP sztandar.

Lata 20'te we Władysławowie

Po zakończeniu pierwszej wojny światowej mocą traktatu wersalskiego Pomorze powróciło do Polski. Wśród przyznanych Polsce ziem była również Wielka Wieś dla której rok 1919 stanowił początek wielkiego rozwoju społeczno – gospodarczego. W niecały rok później 10 lutego 1920 roku w Pucku odbyły się zaślubiny Polski z morzem. Następnego dnia do Wielkiej Wsi przybył polski generał Józef Haller i wraz z osobami towarzyszącymi odbył na pokładzie kutra ,,Gwiazd Morza” pierwszy od momentu odzyskania przez Polskę niepodległości rejs pod polską banderą na pełnym morzu. Wydarzenie to stanowiło nieoficjalne, pełnomorskie zaślubiny Polski z morzem.
Jeden z oficerów generała Hallera – ppłk. Henryk Bagiński, zafascynowany pięknem nadmorskiego krajobrazu widzianego z pokładu ,,Gwiazdy Morza”, postanowił wykupić od Leona Torlińskiego położone w okolicach Wielkiej Wsi 20 ha ziemi wraz z przyległym lasem, nadając nowej osadzie nazwę Hallerowo. Powstanie tej niewielkiej osady miało przypominać światu doniosły akt historycznego powrotu Polski nad Bałtyk. 15 listopada 1920 roku generał Haller nabył 5 ha parceli położonych w obrębie nieruchomości ,,Wielka Wieś” w powiecie puckim. które następnie zostały w jego imieniu przepisane w księdze gruntowej dla Gminy Wielka Wieś.
Parcele zakupione przez gen. Hallera, łącznie z innymi sąsiednimi gruntami w obrębie tejże miejscowości jeszcze w 1920 r. zostały przeznaczone na letnisko nadmorskie pod nazwą ,,Wielka Wieś Hallerowo”. Bardzo atrakcyjne położenie w okolicach otwartego morza, malowniczość terenu, piaszczyste plaże oraz walory komunikacyjne stwarzały przez lata szczególnie korzystne warunki wypoczynku turystów oraz kuracji. W latach dwudziestych XX wieku Hallerowo bardzo dobrze się rozwijało, wpływając jednocześnie na ożywienie rozwoju gospodarczego osady. Turystyka rozwijała się nie tylko w Hallerowie i Wielkiej Wsi ale również w położonych nieopodal miejscowościach Cetniewo i Poczernino.
W ,,Przewodniku po Polskim Wybrzeżu” z 1924 roku Józef Staśko, dostrzegając walory turystycznego tego obszaru pisał: ,,Stosunki panujące w Wielkiej Wsi pozostawiają jeszcze wiele do życzenia, ale widoczne są z każdym rokiem polepszenia. Można się spodziewać, że braki i niedogodności usuną się w ciągu lat najbliższych, jak w ogóle wszędzie na naszym wybrzeżu. W pierwszym rzędzie powinno się pomyśleć o dobrym przejściu na plaże przez tor kolejowy, potem o umocnieniu i zabezpieczeniu wydm i roślin na nich rosnących od zniszczenia, bo jeszcze nie wszyscy z naszej inteligencji nad morze jadącej zdaje sobie jasno sprawę z tego, że chodzić po wydmach nie można. Letnicy, leżący na plaży i wygrzewający się do słońca narzekają w czasie wiatru, że im piasek lotny z wydmy zasypuje oczy. Nie wiedzą o tem, że to oni sami są sprawcami tego, łażąc po wydmach, jakby naumyślnie. (...) Kto pierwszy raz spojrzy na ten krajobraz, najlepiej pod zachód słońca, mając go za sobą, ten nigdy go nie zapomni jeszcze raz tu przybędzie, choćby z daleka przypatrzeć się mu po raz wtóry.”
W tym czasie na terenie Wielkiej Wsi i położonych nieopodal osad nastąpił również znaczny rozwój budownictwa. Powstały wówczas takie znane do dziś budynki jak:
• ,,Hallerówka” - niewielki, drewniany domek w którym spędzał urlop gen. Józef Haller,
• ,,Błękitny Domek” Jana Dworzańskiego adiutanta generała Hallera,
• ,,Warszawianka” pensjonat państwa Bagińskich z gorącymi kąpielami morskimi pensjonat
• ,,Solmare” pensjonat Wandy Andrzejewskiej,
• ,,Sienkiewiczówka” – pensjonat wybudowany na wzór polskiego dworku.
Najsłynniejszym spośród wszystkich tych budynków do dzis dnia niewątpliwie jest ,,Hallerówka”, której historia kryje w sobie ciekawy epizod. Po zakończeniu wojny i odzyskaniu niepodległości generałowie J. Haller oraz T. Rozwadowski przystąpili do założonego przez Związek Hallerczyków Zrzeszenia Pracy Spółdzielni Zarobkowej, której głównym celem było zdobycie środków finansowych dla polskich żołnierzy pozostających bez pracy. Po dwóch latach Związek Hallerczyków jednak, a jego główni udziałowcy popadli w ogromne długi. Bank Gospodarstwa Krajowego w Warszawie, który udzielił kredytu na założenie spółki zajął budynek w Hallerowie. Wówczas tez przyjaciele i towarzysze broni generała Hallera zawiązali Komitet Obywatelski Wykupu Hallerowa, który gromadził pieniądze na wykup budynku. W połowie 1926 roku nieruchomość wraz z ,,Hallerówką” nabył Zarząd Chorągwi Wielkopolskiej Związku Hallerczyków, który następnie podarował budynek Erykowi Hallerowi, synowi gen. J. Hallera, dzięki czemu do momentu wybuchu drugiej wojny światowej ,,Hallerówka” pozostawała w rękach rodziny gen. Hallera. Jeszcze w 1926 roku założono Towarzystwo Przyjaciół Hallerowi, którego zadaniem było inicjowanie rozwoju gospodarczego, ekonomicznego i kulturalnego osady. Do Towarzystwa Przyjaciół Hallera należeli głównie mieszkańcy Wielkiej Wsi i okolicznych osad oraz pracownicy starostwa puckiego.
Lata dwudzieste XX wieku stanowiły okres wielkiego rozwoju turystyki na terenie Wielkiej Wsi i okolicznych osad. Znana w całym kraju dzielnica Hallerowo stała się słynnym ekskluzywnym kąpieliskiem, które każdego roku odwiedzali znani polscy politycy tamtego okresu, wyżsi oficerowie sztabowi II Rzeczpospolitej, a także znani w kraju i za granicą polscy artyści, poeci, muzycy, pisarze. W następnych latach rozwój ruchu turystycznego w znacznym stopniu zwiększyła rozbudowa połączenia komunikacyjnego Pomorza z resztą kraju.
W latach 1929 -1931 obszar miejscowości Wielka Wieś – Hallerowo zwiększył się poprzez połączenie drogowe z powstającym wówczas letniskiem - Jastrzębią Górą. Budowę drogi zainicjowało Towarzystwo Przyjaciół Hallerowa. Nawierzchnię mającej blisko dziewięć kilometrów stanowiła ręcznie układana kostka bazaltowa, sprowadzona specjalnie w tym celu z Wołynia. Droga ta, nazwana ,,Bulwarem Nadmorskim”, nieprzerwanie służ do dziś i podlega konserwatorowi zabytków.

Lata 30'te we Władysławowie

W początkach lat trzydziestych Wielka Wieś liczyła około 500 mieszkańców oraz posiadała wybudowaną jeszcze w 1905 r. dwuklasową szkołę podstawową, stację kolejową, restaurację oraz liczne pensjonaty goszczące turystów. Dodatkowo w latach trzydziestych wybudowano duży port rybacki. Budowę przyspieszył złożony w końcu 1930 roku na ręce Prezydenta Ignacego Mościckiego memoriał rybaków z Wielkiej Wsi i okolicznych osad. W memoriale tym rybacy uzasadnili potrzebę budowy portu jako schronienia dla należących do mieszkańców jednostek rybackich, trudniących się rybołówstwem, pływających wzdłuż wschodnich oraz południowych wybrzeży Bałtyku. Pięć lat później w 1935 roku opracowano szczegółowy plan budowy portu rybackiego, będącego eksperymentem na skalę światową. W tym, samym roku odbył się także przetarg na jego budowę na budowę, do której przystąpiono wiosną 1936 roku. Budowę wielkiego portu rybackiego w Wielkiej Wsi zakończono pod koniec 1937 roku. Jego uroczyste otwarcie nastąpiło 3 maja 1938 roku, kiedy do portu dotarły dwa polskie kutry Hel–1 oraz Hel–2. Podczas otwarcia port nazwano Władysławowem, na cześć króla polskiego Władysława IV. Jednakże oficjalne otwarcie nowo zbudowanego portu nastąpiło dzień później, na Placu Kaszubskim w centrum portu, w pobliżu wejścia na główny pomost. Tam też umieszczono tablicę z nazwą portu, ku czci króla Władysława IV i istniejącego na Półwyspie Helskim portu rybackiego z XVII wieku. Port rybacki Władysławowo od momentu powstania pełnił dwie istotne funkcje – bazy rybackiej oraz schronienia dla pływających kutrami rybaków z całego polskiego wybrzeża.
Z biegiem lat port ten stale się rozwijał. W przededniu wybuchu drugiej wojny światowej w porcie zarejestrowanych było 14 dużych kutrów rybackich i kilkanaście łodzi. W lutym 1939 roku w porcie uruchomiono halę rybną. Od tego momentu w szybkim tempie rozwijać się zaczęła osada portowa, stanowiąca obecnie centrum Władysławowa. W kolejnych latach poprzedzających wybuch wojny dzięki licznym staraniom Ligi Morskiej i Kolonialnej wybudowano w okolicy portu wybudowano również ,,Dom Rybaka”, w którym mieściły się kino, biblioteka oraz pokoje gościnne dla rybaków, którzy przebywali w porcie podczas sztormów na morzu lub awarii swych łodzi.
W 1935 roku nad Zatoką Pucką Towarzystwo Przyjaciół Hallerowa rozpoczęło zakładanie Centralnego Parku Nadmorskiego imieniem wybitnego kaszubskiego poety Hieronima Derdowskiego. Park zajmować miał obszar Pobrzeża Kaszubskiego oraz wschodniej części Mierzei Kaszubskiej. Część lądowa parku obejmować miała wąski pas wybrzeża morskiego, ciągnący się do Półwyspu Helskiego i wód Zatoki Puckiej.


Okres wojny i powojenny do 1950 roku

Wybuch drugiej wojny światowej przerwał tworzenie Centralnego Parku Nadmorskiego oraz wiele inwestycji gospodarczych w Wielkiej Wsi. Już na początku września 1939 roku wojska niemieckie zajęły miejscowość i rozpoczął się trwający 5 lat okres okupacji. 7 września 1939 roku hitlerowcy zamordowali 24 polskich działaczy – Kaszubów oraz dziesiątki ludności cywilnej. W październiku 1939 roku Niemcy rozpoczęli akcję wysiedleńczą mieszkańców Władysławowa. Akcja ta była kontynuowana aż do zakończenia działań wojennych na Pomorzu. Władysławowo wyzwolono 3 marca 1945 roku, a już 9 maja 1945 roku Niemcy podpisały akt bezwarunkowej kapitulacji. Dla upamiętnienia krwawych wydarzeń z lat 1939 – 1945 w Władysławowie przy ulicy Męczenników Wielkiej Wsi ustawiono głaz z odlanym z brązu orłem ku pamięci ofiar wojny. Nieopodal miasta, przy szosie wiodącej z Władysławowa do Swarzewa stworzono zaś cmentarz poległych w obronie Władysławowa żołnierzy.
Lata 1945-1950 stanowiły okres odbudowy zniszczonej działaniami wojennymi Polski, w tym również licznych miejscowości nadmorskich. W Władysławowie w pierwszej kolejności odbudowano zniszczony przez Niemców port rybacki, który już pod koniec lat czterdziestych nabrał dużego znaczenia gospodarczego, ze względu na występujące w całym kraju olbrzymie zapotrzebowanie na żywność, w tym na przetwory rybne. Od 1951 roku gospodarzem portu zostało Towarzystwo dla Połowów Morskich i Handlu Zagranicznego "ARKA" w Gdyni, przekształcone następnie w 1952 roku w Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich “ARKA”. W 1955 roku miejsce Towarzystwa ,,ARKA” zajęło samodzielne przedsiębiorstwo ,,SZKUNER”, które jednocześnie stało się głównym gospodarzem portu i od pierwszych lat swego istnienia współpracowało z rybakami indywidualnymi oraz Państwową Spółdzielnią Pracy Rybołówstwa Morskiego “GRYF”. Pierwsze powojenne lata uwidoczniły znaczne tendencje rozwoju społecznego, gospodarczego i ekonomicznego Władysławowa. Nadana portowi jeszcze w maju 1938 roku nazwa Władysławowo stała się niemal powszechnie przyjętym określeniem Wielkiej Wsi, kąpieliska Hallerowo i portu rybackiego.

Lata 60'te we Władysławowie

Lata sześćdziesiąte XX wieku stanowiły okres ogólnego rozwoju społecznego, gospodarczego i ekonomicznego w całej Polsce. Rozwój ten wyraźnie zaznaczył się na Pomorzu w tym także w Władysławowie. Pierwszym tego przejawem była rozbudowa portu rybackiego, który od pierwszych powojennych znajdował się pod wpływem dalszego inwestowania. W latach 1961 – 1964 znacznie przebudowano nabrzeże portowe, a także podjęto szereg inwestycji produkcyjnych. Rozpoczęto także budowę wodociągów, ośrodków wczasowych i wypoczynkowych, budowę asfaltowych dróg. Zrealizowano również bardzo istotny dla ludności miasta postulat budowy ośrodka zdrowia. W 1961 roku wzniesiono również kościół p.w. Najświętszej Marii Panny, wybudowany według projektów Szczepana Bauma, Andrzeja Kuleszy i Andrzeja Olega. Na szczególną uwagę w kościele tym zasługuje kaplica wkomponowana w część prezbiterium, która powstała jeszcze w latach trzydziestych z inicjatywy gen. J. Hallera. Mimo upływu lat kościół p.w. Najświętszej Marii Panny w Władysławowie uchodzi za jeden z najpiękniejszych kościołów w Polsce. Szczególnego znaczenia w tym okresie nabrał także rozwój budownictwa, w tym głównie mieszkaniowego. W latach 1961 – 1968 jego zasoby na Wybrzeżu zostały zwiększone o ponad 30% w porównaniu do stanu z roku 1960.
W latach sześćdziesiątych na terenie Władysławowa swój rozkwit przeżywało również szkolnictwo. Już w 1964 roku przeprowadzono jego reformę, a ponadto rozszerzony został również zakres działalności oświatowej. Istniejącą od 1905 roku dwuklasowa szkołę podstawową wyposażono w Nowy sprzęt, a w 1967 roku oddano również do użytku kolejną, nowo wybudowaną szkołę podstawowa. W połowie lat sześćdziesiątych wybudowano również bibliotekę oraz otwarto trzy jej filie. W mieście organizowano liczne imprezy kulturalne, rozrywkowe i sportowe, które każdego roku, zwłaszcza w sezonie letnim przyciągały rzesze turystów.
Dynamiczny rozwój społeczny, gospodarczy i ekonomiczny Władysławowa spowodował, iż na początku lat sześćdziesiątych (30 czerwca 1963 roku) miasto otrzymało prawa miejskie. Akt nadania miastu praw miejskich oficjalnie odczytano 22 czerwca1964 roku na uroczystej sesji miejskiej Rady Narodowej. Następne lata spowodowały dalszy dynamiczny rozwój miasta. Do 1970 roku wybudowano osiedle mieszkaniowe Cetniewo II, rozbudowano wodociągi i sieć elektryczna w mieście, a także zbudowano dwie drogi asfaltowe - ulice: Słoneczną i Harcerską.

Lata 70'te i 80'te we Władysławowie

Od początku lat sześćdziesiątych przez siedemdziesiąte i osiemdziesiąte Władysławowo stale rozwijało się, stając się coraz większym oraz atrakcyjniejszym dla ruchu turystycznego. Już od początku lat siedemdziesiątych podjęto nowe inicjatywy dotyczące dalszej rozbudowy miasta. W 1971 roku rozpoczęto budowę remizy Ochotniczej Straży Pożarnej. Była ona możliwa dzięki wkładowi jakie w to przedsięwzięcie wniosła Kopalnia Węgla Kamiennego “Nowy Wirek” z Rudy Śląskiej, Jednostka Wojskowa z Poczernina, a także sami mieszkańcy miasta. Remiza powstała na terenie Przedsiębiorstwa ,,SZKUNER”. Budowa remizy trwała dwa lata. Uroczyste oddanie remizy strażackie do użytku nastąpiło 27 maja 1973 roku z okazji uroczystości Dnia Strażaka i Dni Obrony Przeciwpożarowej.
30 czerwca 1973 roku, w dziesiątą rocznicę uzyskania praw miejskich miasto Władysławowo otrzymało własny herb. Wybór herbu dokonał się na drodze ogólnopolskiego konkursu rozpisanego już w 1972 roku przez Przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, Jerzego Patockiego. Konkurs wygrał projekt Haliny Różewicz-Książkiewicz z Elbląga, zgodnie z którym, w górnej, białej części tarczy herbowej umieszczona była złota korona królów polskich, jako nawiązanie do króla Władysława IV, od którego imienia miasto wzięło swoją nazwę i który uprawiał politykę morską. Korona królewska wpisana w dużą czerwoną literę ,,W” – która bezpośrednio nawiązuje do nazwy miasta. W środkowej części tarczy herbowej umieszczony został biały mur, dzielący tarczę na dwie części. W dolnej części herbu umieszczony został łosoś na błękitnym tle, skierowany głową w prawą stronę tarczy, w stylizowanej sieci rybackiej. Element ten bezpośrednio nawiązywać ma do charakteru miasta jako portu rybackiego. Herb Władysławowa w takiej postaci występował do 1996 roku, kiedy to jego górną część wzbogacono o dwa srebrnoczarne gryfy, stojące na czarnej szarfie na której widnieje kaszubski napis ,,Më trzimómë z Bògã” (My wierzymy w Boga).
W 1978 roku po kilkunastu latach długich przygotowań utworzono Nadmorski Park Krajobrazowy, w obszar którego weszła cała Gmina Władysławowo. Był to wówczas czwarty Park w Polsce, powołany celem ochrony znajdującego się na tym obszarze wielkiego bogactwa różnych form fauny i flory. Istotne zmiany zaszły także w przedwojennym, zabytkowym domku gen. J. Hallera. Domek ten zwany ,,Hallerówką” został odrestaurowany i przywrócony do stanu z lat dwudziestych XX wieku. Tam też swa siedzibę przeniósł w 1981 roku Zarząd Nadmorskiego Parku Krajobrazowego we Władysławowie. W kolejnych latach dzięki ofiarności mieszkańców miasta oraz działalności władz Władysławowa udało się nawiązać kontakt z zamieszkałą wówczas w Australii rodziną generała Hallera i otworzyć w ,,Hallerówce” Izbę Pamięci generała Józefa Hallera i Jego Błękitnej Armii.

Lata 90'te i współczesne

Na początku lat dziewięćdziesiątych mieszkańcy Władysławowa utworzyli grupę inicjatywną w celu reaktywowania istniejącego w latach dwudziestych XX wieku Towarzystwa Przyjaciół Hallerowi. Towarzystwo to zostało zarejestrowane przez Sąd Wojewódzki w Gdańsku 9 kwietnia 1991 roku. Jego działalność w latach dziewięćdziesiątych w dużym stopniu wpłynęła na rozwój miasta. Już w1993 roku powołało Społeczny Komitet Budowy Pomnika Generała Józefa Hallera, którego celem było gromadzenie funduszy na budowę pomnika generała. W ciągu dwóch następnych lat udało się zebrać potrzebą sumę i w sierpniu 1995 roku pomnik ten został uroczyście odsłonięty. Jego autorem był Stanisław Szwechowicz gdański rzeźbiarz.
W latach dziewięćdziesiątych nastąpiło także duże Władysławowa, jako miasta nadmorskiego, każdego roku przyciągającego rzesze turystów zarówno z kraju jak i z zagranicy. Prócz turystyki w Władysławowie dynamicznie rozwijać się zaczęły również handel, usługi oraz życie kulturalne. Władze miasta podejmowały liczne inicjatywy społeczne, gospodarcze i ekonomiczne, które służyć miały wzrostowi znaczenia Władysławowa jako ośrodka turystycznego.
Obecnie omawiane miasto pretenduje do miana jednego z głównych wczasowisk na polskim Wybrzeżu. W ciągu wielu lat rozwoju we Władysławowie znacznie rozbudowano bazę noclegową, budowano liczne hotele, domy wypoczynkowe, pensjonaty, kwatery prywatne, campingi, pola namiotowe. Rozbudowie uległa także baza gastronomiczna i uzupełniająca.
Na polskim Wybrzeżu w tym i w miejscowości Władysławowo główną rolę odgrywa przede wszystkim turystyka wypoczynkowa, krajoznawcza, a także kwalifikowana, weekendowa oraz zdrowotna. Korzystając z oferty usługowej Władysławowa wybór atrakcji turystycznych jest szczególnie urozmaicony. Obejmuje on różnego rodzaju wczasy wypoczynkowe, kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży, rejsy po Bałtyku kutrami rybackimi, żaglowcami, a nawet łodziami wikingów. W celu urozmaicenia pobytu turystom często organizowane są morskie wyprawy na połów ryb, dla dzieci zaś szczególnie atrakcyjne są zjeżdżalnie wodne na plażach, przejażdżki rowerami czterokołowymi. Turyści mogą urozmaicić swój pobyt na licznych trasach dydaktyczne i szlakach turystyki pieszej, w lunaparkach, na kortach tenisowych, punktach widokowych i w wielu innych miejscach w mieście. Turyści lubiący aktywnie spędzać czas mogą w Władysławowie uprawiać takie sporty wyczynowe jak windsurfing, jachting oraz paralotniarstwo. Mogą również podziwiać polskich sportowców, którzy w cetniewskim Ośrodku Olimpiad, przygotowują się do udziału w olimpiadach, Mistrzostwach Świata i Mistrzostwach Europy. W Władysławowie jako jedynym mieście Polski istnieje od 2000 roku Aleja Gwiazd Sportu, gdzie turyści mogą poznawać i podziwiać polskie gwiazdy sportowe. Latem każdego roku, w czasie trwania Festiwalu Sportu, odsłonięte zostają kolejne gwiazdy - upamiętniające sylwetki znanych sportowców i ich trenerów.
Władysławowo jest też miastem bardzo dobrze rozwiniętym pod względem kulturalnym, co ma związek m.in. z faktem, iż miasto zamieszkują znani w całej Polsce twórcy związani ze sztuka ludowa Kaszub. Już niegdyś Władysławowo zasłynęło z twórczości takich artystów jak: rzeźbiarza Leona Golla oraz pisarzy Jana Drzeżdżona oraz Augustyna Necela. Władysławowo - niezwykła, malownicza nadmorska miejscowość łączy w sobie nie tylko wypoczynek na świeżym powietrzu w nadmorskich kurortach ale także barwny koloryt i lokalne zwyczaje kaszubskie, pamięć opolskim generale Józefie Hallerze oraz biznesowe podejście do turystyki. Jest także wymarzonym miejscem nie tylko na urlop i wypoczynek ale również na różnego rodzaju szkolenia, konferencje, czy spotkania integracyjne.


Zagospodarowanie turystyczne Władysławowa

Baza noclegowa


Władysławowo posiada jedną z najlepiej rozwiniętych baz noclegowych na Polskim Wybrzeżu. W mieście znajduje się wiele pokoi gościnnych, ośrodków wczasowych, hoteli oraz willi świadczących usługi noclegowe oraz gastronomiczne.
Wśród pokoi gościnnych wyróżnić należy:
Kaszubianka - Władysławowo, Gdańska 24
Lisa - Władysławowo, Obrońców Helu 2
Maria - Władysławowo, Młyńska 4
Kacper - Władysławowo, Zuchów 3a
Szyperska koja - Władysławowo, Gawędy 20
Lena - Władysławowo, Brzozowa 18
TO-TU - Władysławowo, Morska 32 E
Halina - Władysławowo, Skautów 4
Alina - Władysławowo, Sterowa 16
Anmare- Władysławowo, Necla 40
Jeka -Władysławowo, Mikołaja Reja 35
Marta - Władysławowo, Steyera 13
Mardamos - Władysławowo, Młyńska 30 a
U Beaty– Władysławowo, Reja 1a
Sylwester -Władysławowo, Zuchów 38
U Anny– Władysławowo, Wyzwolenia 9
Fox- Władysławowo, Starowiejska 5
U Karoliny - Władysławowo, Ogrodowa 38
Bsieńka- Władysławowo, Piwna 13

Na terenie miasta znajduje się także kilaka ośrodków wczasowych, czyli obiektów noclegowych przeznaczonych i przystosowanych do świadczenia wyłącznie lub głównie usług związanych z wczasami. Są to głównie:
Dom Wczasowy Caro II – Władysławowo, ul. Żeromskiego 33
Ośrodek Wczasowo-Rehabilitacyjny Bursztyn -Władysławowo, ul. Spokojna 17
Dom Wczasowy Ambasador – Władysławowo, ul. Męczenników Wielkiej Wsi 15
Ośrodek Wczasowy Sargus – Władysławowo, ul. Męczenników Wielkiej Wsi 12,
Dom Wypoczynkowy Helios – Władysławowo, ul. Przybrzeżna 10A

Spośród wili świadczących usługi noclegowe należy wyróżnić:
Willa Joanna – Władysławowo, ul. Ceynowy 22
Willa Rodos – Władysławowo, ul. Necla 4
Willa Korweta – Władysławowo, ul. Hallera 11
Willa Ika - Władysławowo, ul. Brzozowa 5
Willa Alicja – Władysławowo, ul. Błękitnej Armii 11

Na terenie Władysławowa występuje również hotele świadczące usługi zarówno noclegowe jak i gastronomiczne. Zgodnie z definicją ,,hotel to obiekt zlokalizowany głównie
w zabudowie miejskiej, dysponujący co najmniej 10 pokojami, w tym większość miejsc w pokojach jedno - i dwuosobowych, świadczący szeroki zakres usług związanych z pobytem klientów” .
W zależności od wyposażenia obiektu i zakresu świadczonych usług wyróżnia się pięć kategorii: najwyższa - 5 gwiazdek, najniższa - 1 gwiazdka.
W Władysławowie występują trzy hotele. Są to:
Hotel Rigga – Władysławowo, ul. Harcerska 7
Velaves SPA & Resort – Władysławowo, ul. Hryniewieckiego 7B
Hotel Rejs – Władysławowo, Hryniewieckiego 4

Przebywający na terenie Władysławowa turyści mogą także skorzystać z pól namiotowych. Pole namiotowe to zgodnie z definicja ,,wydzielone miejsce w terenie zadrzewionym, nie strzeżone, oznakowane i ogrodzone prowizorycznie, umożliwiające turystom nocleg w namiotach. Na obszarze pola namiotowego znajdują się przeznaczone dla turystów punkty poboru wody pitnej oraz podstawowe urządzenia sanitarne oraz tereny rekreacyjne.
W Władysławowie występują trzy wydzielone pola namiotowe:
Lazurowe – Władysławowo, Bulwar Żeromskiego 171
Horyzont – Władysławowo, Bulwar Żeromskiego 174
Kaper – Władysławowo, ul. Rzemieślnicza 5
W Władysławowie usługi noclegowe świadczone są także w apartamentach. Apartament to ,,lokal mieszkalny, w stosunku do którego starosta stwierdził w formie zaświadczenia spełnienie wymagań dotyczących własności lokali; definicję stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkanie”. W mieście występuje sześć apartamentowców świadczących usługi noclegowe. Są to:
Apartament Różany - Władysławowo ul. Żeromskiego
Apartament Piasek Pustyni - Władysławowo ul. Siedleckiego
Apartamenty Karin - Władysławowo ul. Hryniewieckiego 7A
Apartament Orange - Władysławowo ul. Żeromskiego 22
Apartament Vela - Władysławowo ul. Hryniewickiego
Apartament Exclusive - Władysławowo ul. Rzemieślnicza 1

Baza rekreacyjna

Plaża morska

W granicach Władysławowa znajduje się 23,5 km plaży morskiej. Główne kąpieliska usytuowane są przy szerokiej plaży, oddzielonej od reszty miasta pasem wydm. Piękny widok na otwarte morze podkreślają dodatkowo niewysokie falochrony z drewnianych palików, rozstawione regularnie co kilkadziesiąt metrów. Latem miejsca te szczególnie ożywają wraz ze wschodem słońca. W ciągu dnia największą popularnością cieszą się przede wszystkim kąpieliska strzeżone, zjeżdżalnie, wodne przejażdżki skuterem oraz rozgrywki piłki plażowej. Po zachodzie słońca atrakcję stanowią liczne występy artystyczne i inne imprezy.

Rejsy po Bałtyku

Przy plaży w Władysławowie stoją czasami duże kutry rybackie, które regularnie wyruszają w morze nawet na kilka dni. Z pokładu rybackiego statku każdy turysta ma możliwość odczucia potęgi ogromnej wody Bałtyku. Dla szukających mocniejszych wrażeń istnieje możliwość powtórzenia takiej wyprawy w wietrzne dni, gdy na kąpielisku powiewa czerwona flaga.
Do dyspozycji turystów pozostaje kilka kutrów rybackich, które poza typowymi rejsami oferują również tzw. ,,rejsy szampańskie” o zachodzie słońca, z zespołem muzycznym na pokładzie,
z konkursami i specjalnymi przekąskami. Na uwagę zasługują przede wszystkim:
- Maria II duży kuter rybacki prowadzony przez doświadczonego i miłego szypra, wyposażony
w nowoczesną aparaturą nawigacyjną, która zapewnia bezpieczeństwo podróży,
- Normandia - jednostka stylizowaną na pradawną łódź Wikingów.

Port morski

Rybacki port morski we Władysławowie prócz wypełniania swych podstawowych funkcji każdego roku chętnie gości tysiące turystów. Na obszarze portu występuje przystań jachtowa
z zapleczem, baza ratownicza oraz wiele niecodziennych miejsc dla spacerowiczów (na teren portu nie można wjechać samochodem). Rybacki port morski we Władysławowie jest jednym
z największych na Wybrzeżu ośrodkiem rybołóstwa morskiego. Długie nabrzeża, zaciszne miejsce, morskie ryby to wymarzone miejsca dla wielu wędkarzy. Amatorom naprawdę wielkiej ,,ryby z kija” polecam połowy z kutra na otwartym morzu. Bardzo dużą popularnością wśród wędkarzy cieszą się również morskie rejsy wędkarskie, z których korzystają zarówno mieszkańcy miasta jak i przebywający w Władysławowie turyści.


Centralny Ośrodek Przygotowań Olimpijskich


Ośrodek Przygotowań Olimpijskich w Władysławowie jest otwartym dla turystów silnie rozbudowanym kompleksem sportowo-rekreacyjnym, zlokalizowanym nad samym morzem. Ośrodek ten to częste miejsce pobytu znanych sportowców i kolejne miejsce dla spacerowiczów licznymi alejkami wśród zadbanej zieleni. Na jego terenie funkcjonuje cieszący się dużą popularnością nowoczesny basen kąpielowy, kompleksowa oferta odnowy biologicznej, fitness club, usługi hotelowe oraz pole carawaningowe.


Aleja Gwiazd Sportu

Aleja Gwiazd Sportu - położona jest w bliskim sąsiedztwie Ośrodka Przygotowań Olimpijskich, kończy się zejściem na plażę. Od 2000 roku umieszczane są tam specjalne tablice
z odlanymi z brązu wmurowanymi gwiazdami, na których widnieją nazwiska polskich sportowców i ich trenerów. Aleja Gwiazd Sportu rozciąga się od ulicy Księdza Merkleina aż do plaży. Latem każdego roku odbywają się tutaj uroczystości dodawania nowych gwiazd, na które przybywają znani sportowcy całego kraju. W kolejnych edycjach trwałym śladem odznaczono:
• 2000 r.: trener boksu Feliks Papa Stamm, lekkoatleci: Janusz Kusociński, Halina Konopacka, Władysław Komar, Tadeusz Ślusarski, Jacek Wszoła, Maria Kwaśniewska – Maliszewska, Irena Siewińska, trener polskiego boksu Jerzy Kulej i Józef Grudzień, trener piłkarski Kazimierz Górski.
• 2001 r.: narciarz Stanisław Marusarz, polski reprezentant piłki nożnej Kazimierz Deyna, kierowca rajdowy Sobiesław Zasada, pięściarz Zbigniew Pietrzykowski, złota medalistka Olimpiady w strzelectwie Renata Mauer-Różańska, a także Robert Korzeniowski, Waldemar Marszałek, Jerzy Makula i żużlowiec Tomasz Gollob.
• 2002 r.: pięściarze: Aleksy Antkiewicz, Leszek Drogosz, Kazimierz Paździor, Dariusz Michalczewski ,,Tiger”, trener polskiej reprezentacji piłki siatkowej Hubert Jerzy Wagner oraz kolarz Ryszard Szurkowski.
• 2003 r.: pięściarze: Zygmunt Chechła i Ireneusz Paliński, lekkoatleci: Elżbieta Duńska-Krzesińska i Zdzisław Krzyszkowiak, szermierz Witold Woyda, uprawiający żeglarstwo Mateusz Kusznierewicz oraz trener lekkoatletyki Jan Mulak.
• 2004r .: Janusz Sidło (lekkoatletyka oszczepnik), Grzegorz Lato (piłka nożna), Wojciech Fibak (tenis ziemny), Andrzej Grubba (tenis stołowy), Mariusz Czerkawski (hokei), Wacław Wieczorek (sporty samolotowe)
• 2005 r.: Sylwia Gruchała (szermierka), Zbigniew Boniek (piłka nożna), sir Edmund Hillary (himalaizm), Bronisław Malinowski (lekka atletyka), Tadeusz Pagiński (fechmistrz), Zygmunt Smalcerz (podnoszenie ciężarów)
• 2006 r.: Jan Tomaszewski (piłka nożna) Henryk Łasak (trener kolarstwa), Grzegorz Kacała (rugby), Jan Szczepański (boks), Andrzej Niemczyk (trener polskiej reprezentacji siatkarek), Dorota Świeniewicz (siatkówka).


Windsurfing, Kitesurfing - sporty wodne

Wśród sportów wodnych w Władysławowie szczególną popularnością cieszą się windsurfing i kitesurfing. Windsurfing jest sportem polegającym na żeglowaniu bardzo podobnym do żeglowania jachtowego ale przy pomocy zupełnie innego sprzętu. W przypadku zarówno windsurfingu jak i kitesurfing specjalnie przystosowana do tego typu sportu deska unoszona jest przez czoło morskiej fali. Każdy turysta przebywający we Władysławowie, bez względu na wiek
i płeć, może zasmakować tego wspaniałego sportu. Osoby cieszące się dobrą kondycją fizyczną potrafią zrozumieć podstawy żeglowania już po niespełna 2 godzinach lekcji. Windsurfing nie jest sportem siłowym, dlatego też osoby mniejszej postury nie muszą się martwić, że nie podołają wyzwaniu. Liczne w Polsce biura podróży oferują windsurfingowcom miejsca do żeglowania na dalekich Karaibach, czy Wybrzeżu Kości Słoniowej, a położona nad Wybrzeżem Bałtyku Zatoka Pucka posiada bardzo korzystne uwarunkowania do uprawiania tego sportu: płycizny, obszerny akwen wodny, wszechobecny wiatr. W rejonie półwyspu istnieje raj dla deskarzy. Pierwsze żagle pojawiają się na zatoce już na przełomie kwietnia i maja. Pola namiotowe i kempingi czekają ze sprzętem i instruktorami nauki na letnich gości.

Paralotnie

Paralotnia zwana także glajtem lub parapentem, jest rodzajem szybowca o miękkim płacie nośnym, nie posiadającym sztywnych elementów konstrukcyjnych. W Polsce paralotniarstwo jest sportem amatorskim cieszącym się dużą popularnością głównie na Wybrzeżu w tym między innymi w Władysławowie. Najprostszą forma tego właśnie sportu są często uprawiane zloty, polegające na starcie z stromego zbocza i lądowaniu na niżej położonym terenie. Bardziej zaawansowany loty paralotnia pozwalają bardziej doświadczonym znawcom tego sportu dotrzeć aż do podstawy chmur.

Hallerówka

Hallerówka to domek muzeum z izbą pamięci poświęconą generałowi Józefowi Hallerowi von Hallenburg. Generał Haller, z inicjatywy, którego powstało w latach międzywojennych kąpielisko Hallerowo, często spędzał w tym miejscu swe wakacje. W sąsiedztwie hallerówki przy drodze na plażę znajduje się też jego pomnik. Nieopodal tego słynnego domku usytuowane jest również cieszące się dużą popularnością wśród turystów Muzeum Przyrodnicze Nadmorskiego Parku Krajobrazowego.

Program imprez turystycznych 2010


Dla tysięcy turystów przybywających każdego roku do Władysławowa niezwykle istotną kwestią jest aktywny udział w wypoczynku oraz w imprezach rozrywkowych, które rokrocznie odbywają się w tym nadmorskim mieście i cieszą się dużą popularnością. W czasie trwania tego rodzaju imprez zarówno turyści jak i mieszkańcy Władysławowa mają możliwość udziału we wspólnej zabawie przy różnorodnej muzyce -folklorystycznej, tanecznej, biesiadnej, dyskotekowej, popowej, rockowej, a także spróbować swoich sił w wielu organizowanych z różnych okazji zabawach i konkursach.
Każdego roku do Władysławowa przybywają również polskie gwiazdy muzyki estradowej - Ryszard Rynkowski, Andrzej Rybiński, Natalia Kukulska, Krzysztof Krawczyk oraz zespoły: Papa Dance, Myslovitz, Maanam, Ich Troje, Big Day, Blenders, Universe, The Postman, Gang Marcela, Perfect, De Mono, Golden Life, Reni Jusis, Czerwone Gitary i wiele innych.
Do corocznych imprez należą między innymi :
• Odbywająca się zawsze w pierwszy weekend maja Majówka powszechnie uznawana za początek zbliżającego się sezonu letniego. Majówka połączona jest zawsze z wieloma imprezami towarzyszącymi, takimi jak: Internetowy Rajd Rowerowy, Zlot Koniarzy, Zlot Miłośników Samochodów Terenowych, Pokaz Latawców.
• Odbywająca się 23 czerwca każdego roku Noc Świętojańska, czyli szczególnie popularna w Polsce impreza, pielęgnująca tradycje i zwyczaje sobótkowe. Noc Świętojańską urozmaicają muzyka i folklor kaszubski oraz obrzędy bezpośrednio związane z Nocą w tym głównie puszczanie wianków na wodę, wspólne śpiewy przy ognisku i pokaz sztucznych ogni.
• Odbywające się na początku lipca oraz sierpnia imprezy - Rybka we Władku, mające charakter tradycyjny i podkreślające morski charakter Władysławowa oraz tradycjonalizm regionalny. Imprezy te obejmują swym programem m. in. liczne biesiady morskie urozmaicone muzyka żeglarską, liczne zawody i konkursy oraz zabawy o charakterze morskim i degustacje ryb z Bałtyku.
• Kaszubskie Łodzie pod Żaglami –coroczna impreza plenerowa, odbywająca się w Chałupach, promująca kulturę regionu kaszubskiego. Głównym elementem tej imprezy są każdego roku regaty starych łodzi, tzw. pomeranek, a także prezentacja kaszubskiego folkloru, pokazy rzemiosła rybackiego, konkursy i zwyczaje
starokaszubskie, takie jak: zażywanie tabaki, łowienie węgorzy, repasacja sieci. Uczestnicząc w tego rodzaju imprezie przebywający w Władysławowie turyści mają niepowtarzalną okazję zapoznać się z językiem, zwyczajami, obyczajami, tańcami i kuchnią kaszubską.
• Odbywający się latem każdego roku Festiwal Sportu będący dla wielu turystów doskonałą okazją spotkania z największymi polskimi sportowcami. Kulminacją imprezy jest zawsze uroczystość odsłonięcia mosiężnych gwiazd na reprezentacyjnym deptaku Władysławowa - Alei Gwiazd Sportu, gdzie dotychczas znalazło swoje miejsce 36 gwiazd takich znanych sportowców jak m. in.: Kazimierz Deyna, Robert Korzeniowski, Ryszard Szurkowski, Jacek Wszoła, Dariusz Michalczewski, Renata Mauer – Różańska i wielu innych. W czasie trwania Festiwalu Gwiazd Sportu organizowane są również liczne ciekawe imprezy towarzyszące, w tym głównie programy artystyczne, pokazy sztucznych ogni, mecze piłki nożnej, w których biorą udział znane postaci sportu.
• Międzynarodowe Mistrzostwa w Połowach Morskich o Puchar Burmistrza – tzw. ,,Festiwal Dorsza”. Jest to jedyna tego typu impreza w kraju, posiadająca kilkuletnią tradycję i przyciągająca każdego roku amatorów morskiego wędkowania zarówno z kraju jak i z zagranicy.
• Odbywające się przez cały sezon w kościołach we Władysławowie i Jastrzębiej Górze Letnie Koncerty Organowe z udziałem znamienitych solistów z kraju i zagranicy.
Do innych atrakcji z których każdego roku korzystają setki turystów należą także:
- 01 - 03 maj: Mistrzostwa Polski w wyciskaniu sztangi leżąc (Władysławowo)
- 09 - 10 maj: IV Ogólnopolskie Zawody Pływackie Norda-Swim (Władysławowo - Cetniewo)
- 16 maj : Bałtyckie Nadzieje Olimpijskie (Władysławowo - Cetniewo)
- 31 maj: Gminny Dzień Dziecka (Władysławowo)
- 27 czerwiec: Festyn Rodzinny (Karwia)
- 08 - 09 lipca: XI Edycja Alei Gwiazd Sportu (Władysławowo)
- 15 lipca: Muzyczne Spotkania (Jastrzębia Góra)
- 17 lipca: Muzyczne Spotkania (Karwia)
- 19 lipca: „Rozewie 2010” - otwarte zawody wędkarskie o Puchar Burmistrza Miasta
Władysławowa (Władysławowo)
- 24 lipca: Nadmorska Noc Kabaretowa (Władysławowo)
- 26 lipca: Wakacyjny Tour z Radiem ZET (Władysławowo)
- 02 sierpień: Festyn Integracyjny (Jastrzębia Góra)
- 05 sierpień: Muzyczna Biesiada z Kaszubską Tabaką (Karwia)
- 11 sierpień: Muzyczna Biesiada z Kaszubską Tabaką (Jastrzębia Góra)
- 29 sierpień: Biesiada Kaszubska (Władysławowo)


ZAKOŃCZENIE


Świadczenie usług hotelarskich i gastronomicznych na odpowiednim poziomie jest warunkiem istnienia obiektu każdego turystycznego. Turysta podejmując bowiem decyzję o miejscu wypoczynku zwraca przede wszystkim uwagę na jakość usług oferowanych wybieranym przez siebie miejscu. Celem niniejszej pracy było ukazanie walorów turystycznych i rekreacyjnych położonego nad Morzem Bałtyckim miasta Władysławowo. Miastu temu daleko do kurortów światowego poziomu, gdyż zapotrzebowanie turystyczne i zasoby pieniężne w naszym kraju są inne. Jednak uważam, że w Władysławowie każdy turysta znajdzie atrakcje odpowiednie dla siebie. Miasto to nie różni się znacznie ani poziomem, ani też atrakcyjnością, czy rodzajem oferowanych usług od innych wczasowisk polskiego Wybrzeża. Posiada jedną z najlepiej rozbudowanych baz noclegowych.
Szeroka gama możliwości uprawiania sportów przyciąga wielu amatorów aktywnego wypoczynku. Walory krajoznawcze, w tym piękne piaszczyste plaże, obecność sosnowego lasu, oraz świeże powietrze powodują że we Władysławowie można spotkać wielu miłośników biernej turystyki. Jest równiej szeroka oferta klubów nocnych, barów, pubów, dyskotek. Życie nocne we Władysławowie jest bardzo atrakcyjne. Każdy turysta przebywający w tym mieście znajdzie coś dla siebie. Niemniej należy podkreślić, iż nadal duża część polskich turystów decydując się na urlop wybiera zagraniczne miejscowości, gdyż za tą samą cenę oferowana jest szersza i bardziej urozmaicona oferta turystyczna. Lecz są również niebezpieczeństwa związane chociażby z barierami językowymi, kulturowymi czy niedogodności związane z niecodziennym klimatem. Miejmy nadzieje, że z czasem poziom i ceny uprawiania turystyki w poszczególnych krajach świata i Europy będą do siebie bardziej zbliżone. Czas pokaże czy Władysławowo zdoła podwyższyć standard świadczonych usług, gdyż wymagania turystów są coraz większe.


STRONY INTERNETOWE


1. http://www2.wladyslawowo.pl/wla/352/
2. http://www2.wladyslawowo.pl/wla/351
3. http://www2.wladyslawowo.pl/wla/356
4. http://www2.wladyslawowo.pl/wla/353/
5. http://www2.wladyslawowo.pl/wla/405/
6. http://noclego.pl/noclegi/wladyslawowo/pokoje-goscinne/4/
7. http://www.fajnewczasy.pl/oferta,Wladyslawowo,pokoje_goscinne,20049.html
8. http://www.wladyslawowo.turystyka-online.pl/pokoje-goscinne,1.html
9. http://www.eholiday.pl/noclegi-wladyslawowo-49081-osrodek_wypoczynkowy,2.html
10. http://www.eholiday.pl/noclegi-id0967.html
11. http://www.rigga.com.pl/
12. http://www.velaves.pl/
13. http://www.wladyslawowo.wla.com.pl/krnl/baza.html#i_O%C5%9Brodek%20Wczasowy
14. http://www.fajnewczasy.pl
15. http://www.eurotravels.pl/noclegi_3990.html
16. http://www.eholiday.pl/
17. http://www.wladyslawowo.org/?wl=miasto&miasto=14
18. http://www.wladyslawowo.org/?wl=miasto&miasto=15
19. http://www.wladyslawowo.org/?wl=miasto&miasto=18
20. http://www..naplazy.pl/index?id
21. http://www.wladyslawowo.wla.com.pl/krnl/historia.html