„Czuć, kochać i cierpieć jak Werter”. Przeanalizuj fragmenty powieści Goethego i napisz wypracowanie odwołując się do znajomości całego utworu.

„Cierpienia Młodego Wertera” to powieść epistolarna, napisana w II połowie XVIII w. a więc w epoce romantyzmu, w czasach „burzy i naporu” przez Johanna Wolfganga Goethego.

Tytułowego bohatera poznajemy z listów, które pisał do swego przyjaciela Wilhelma. Przedstawia w nich swe rozważania, przeżycia, wrażenia, zawarł w nich swe emocje, stosunek do życia, ludzi i otaczających go spraw. Listy Wertera łączą się w spójną całość, tworząc historię człowieka, którego platoniczna miłość do kobiety przerodziła się w destrukcyjną siłę popychającą go do samobójstwa. Mężczyzna jest bohaterem łączącym cechy postaci tragicznej i romantycznej, uduchowionym artystą oceniającym rzeczywistość wyłącznie przez pryzmat emocji i uczuć. Miłość jest dla niego sensem istnienia, uważa ją za najważniejszą wartość w życiu człowieka.

Fragment utworu – list z 13 lipca - opisuje wahania nastroju Wertera. Mężczyzna czuje, że ukochana odwzajemnia jego miłość, napełnia go to wielką radością, zdaje się, że swym szczęściem mógłby góry przenosić. Świadomość odwzajemnionego uczucia, jest dla niego powodem wzrostu własnej wartości, Lotta przywraca mu wiarę w siebie, we własne możliwości. Zwraca się tu również do swego przyjaciela, w celu wyjaśnienia mu powodu dla którego napisał ten list właśnie do niego. Ma nadzieję, że pomimo, że jego uczucia są skomplikowane i wykazują dużą zmienność, Wilhelm zrozumie jego stan.

W drugiej części listu Werter opisuje siebie jako człowieka nieszczęśliwego. Powodem tych emocji jest myśl, że mimo tego iż (wydaje mu się, że) nie zna człowieka, który zajmował by tak szczególne miejsce w sercu ukochanej jak on, to świadomość że nie może z nią być napełnia go smutkiem. Kiedy Lotta wspomina z uczuciem i czułością o swoim narzeczonym Werter staje się „człowiekiem, któremu odebrano szpadę”. Jego szczęście niknie wraz z każdym wspomnieniem o Albercie, Werter choć świadomy, że Lotta jest przeznaczona innemu, naiwnie się w niej zakochał.

List napisany 13 lipca jest przepełniony sprzecznymi uczuciami bohatera. Ukazane są tutaj jego huśtawki nastroju, zależne od umiłowanej Lotty. Kobieta nieświadomie potrafi wywołać u Wertera skrajne emocje, w jednej chwili odczuwa on szczęście a zaraz smutek i żal. Jest to uzasadnienie tragizmu bohatera, ale również przykład na występowanie motywu zazdrości o uczucia Lotty do Alberta.

21 sierpnia przynosi opis samotności i cierpienia Wertera. Bohater w liście do Wilhelma opisuje swe sny, wyjaśnia w nim że marzy o swej ukochanej, wyciąga doń ręce, trzyma i całuje jej dłoń, a gdy się budzi szuka Lotty w łóżku, przy sobie. Gdy jawa wyrywa go z objęć Morfeusza jest tak przepełniony boleścią i smutkiem, że aż ściska mu serce a łzy cisną się do oczu. Uświadamia sobie wtedy swoje beznadziejne położnie, już wie że nie będzie szczęśliwy, dopóki Lotta jest przeznaczona innemu, stracił wszelką nadzieje na życie ze swą miłością. Werter przeczuwa swoją nieszczęśliwą przyszłość w samotności, obserwując z boku losy ukochanej.

Na podstawie pierwszego i drugiego fragmentu można zauważyć, jak diametralnie zmienia się postawa Wertera, w swych wcześniejszych listach był pełen nadziei i radości spowodowanej niepotwierdzonym przeczuciem o odwzajemnionej miłości. Natomiast wraz z nastaniem sierpnia, pragnie więcej, juz nie wystarczają mu rozmowy i spacery z Lottą, teraz chce obejmować dziewczynę, trzymać i całować jej dłoń. Potrzebuje jej obecności po przebudzeniu, nie wystarczają mu już tylko marzenia ze snów.

Kolejny list Wertera jest przepełniony jego sprzecznymi uczuciami, bohater zamiennie przeżywa apogeum szczęścia i cierpienia. Pisze o swojej straconej pozycji, uczuciu którego nie może pokonać, a także o tym jak oszukuje samego siebie. Kobieta jest dla niego jak narkotyk, afekt do niej przysłania mu cały świat. Werter uosabia ją z boginią, aniołem, idealizuje jej postać i modli się do dziewczyny. Słowo miłość jest dla niego równoważne z imieniem Lotty. Zwierza się również przyjacielowi, że potrafi godzinami czule wpatrywać się w jej oblicze, śledzić każdy ruch ukochanej i nagle wpaść w rozpacz. Może się wydawać że bohater lubuje się w cierpieniu, narzekaniu, drażni jego nadwrażliwość i słabość. Werter przeżywa liczne wahania nastroju, które mogą ukoić tylko długie wędrówki po górach, spacery oraz rozmyślania na łonie natury. Opisuje tutaj swoje przywiązanie do przyrody, która jest nierozerwalnie związana z jego losem, oraz jej oddziaływanie na własną osobę.

Bohater romantyczny jest namiętny, niepohamowany w swym uczuciu, tragicznie zakochany, miłość jest sensem jego życia, ale również działa na niego destrukcyjnie, buntuje się przeciw wszelkim normom, egoizm i samotność nie są mu obce, i taki jest właśnie Werter.
Kochał bezgranicznie i nieszczęśliwie, odczuwał nader wrażliwie, a cierpiał z własnej woli.

Bohaterowie romantyczni mogą nadal budzić nasze zainteresowanie albo i podziw.
W każdej epoce znajdujemy niezwykłe jednostki, wybijające się ponad przeciętny, stereotypowy tłum, to głównie tacy indywidualiści i samotnicy przyczyniają się do rozwoju świata. We współczesnej kulturze często postać literacka czy filmowa kreowana jest na wzór bohatera romantycznego. Werter bez wątpienia jest taką wyjątkową postacią, tragicznym bohaterem a zarazem naiwnym kochankiem.