Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Ks. Tischner w swoim wykładzie wypowiada się o podhalańskim pisarstwie Kazimierza Przerwy-Tetmajera. W jego twórczości znajduje ścisłe powiązania z literaturą ludową nie tylko przez język , ale również przez refleksje zawarte w jego tekstach...
. Ich początkowa namiętność przeradza się w wielką miłość i staje się natchnieniem dla Szekspira – tak tworzy on swoją najsłynniejszą miłosną tragedię – „Romea i Julię”. Uczucie to otwiera przed
ukazujący nam swoją twarz staje przed nami taki jaki istotnie jest, nie ukrywa się pod zasłoną wstydu, zazdrości, poczucia wyższości. „Czym jest twarz innego? Jest śladem pozostawionym nam przez Boga
pisywał szumne utwory, w których dumnie przedstawiał swoją sylwetkę- był dzielnym wojakiem, broniącym kraju, każącym wrogów, a zarazem lekkim łapiduchem potrzebującym zabawy jak wody. Sztuka była
solidarnego działania, bierny, zapatrzony w historię, nie zbuduje nic nowego. Jedyna nadzieja mieści się w symbolu Chochoła – słomiane okrycie kryje ducha narodowego, uśpione wartości, które kiedyś, jak róża wiosną, rozkwitną. Jest więc nadzieja na
„dorobkiewiczami”. Autor uważa, że każdy twórca powinien się cenić. W tekście ks. Józefa Tischnera dostrzegamy całkowite przeciwieństwo, co do roli sztuki i artysty, w porównaniu z manifestem „Confiteor