Dalibóg, im więcej patrzę, tym większa ochota do żeniaczki,żeby choć i jutro! Już tę brew to chyba waćpanna korkiem przypalonym malujesz?
– Słyszałam, że tak płoche czynią, ale jam nie taka.
– A oczy jakoby z nieba! Od konfuzji słów mnie brakuje.
(...)
– Czy to waćpanna wysłałaś do mnie tych ludzi?
– Tego sobie waćpan nie myśl. O żałobie myślałam i modlitwie, więcej o niczym...
– Oni też to samo mówili...
(Henryk Sienkiewicz, Potop)
ANIELA
Anieli?
GUSTAW
Imię stosowne jedno macie obie,
Którego odgłos, bijąc w serce moje,
Budzi swym dźwiękiem lube niepokoje.
Stąd jakiś pociąg zaraz w pierwszej dobie,
Jakby ku siostrze, uczułem ku tobie.
(Aleksander Fredro, Śluby panieńskie)
Motyw kobiety anioła, dość popularny w polskiej literaturze, wiąże się z kultem dziewictwa i macierzyństwa – jednym słowem niewinności kobiecej. Wiąże się z modelem matki, żony i wiernej narzeczonej, kreowanym między innymi przez Sienkiewicza. Wątek ten był żywy zarówno w dziełach romantyków, jaki niskiego lotu romansach.