Cygan – artysta

Cyganeria warszawska – XIX-wieczna grupa skupiająca poetów i malarzy – działała w latach 1838–1843 w Warszawie. Blisko związany z nią był m.in. Cyprian Kamil Norwid. „Cyganie warszawscy” wydawali oficjalne pisma: „Nadwiślanin” (1841–1842) i „Jaskółka” (1843). Gardzili salonowym stylem życia, konwencjami i głosili idee demokratyczne. Modernistycznym artystom, nawiązującym do romantycznych tradycji, życie Cygana wydawało się atrakcyjne, dlatego tak często nazywali siebie cyganami – bezdomnymi, otwartymi, wiecznie wędrującymi, nieskrępowanymi żadnymi konwenansami, ponad wszystko ceniącymi wolność. Pojęcie cyganerii artystycznej, zupełnie już oderwane od narodowości i kultury Romów, a związane z określonym trybem życia, sposobem bycia artystów funkcjonuje do dziś. Nie tylko w odniesieniu do świata moderny– w Polsce powojennej z pojęciem cyganerii artystycznej wiąże się np. zjawisk o krakowskiej Piwnicy pod Baranami.