Zbrodnia i kara była w swojej formie nowatorska w stosunku do dotychczasowej twórczości powieściopisarskiej w Europie. Mimo że ogólnie określa się ją często jako powieść psychologiczną, tak naprawdę jest w znacznym stopniu synkretyczna. Łączy w sobie wiele gatunków prozatorskich. Wyraźne widać między innymi takie gatunki czy podgatunki, jak (w nawiasach cechy charakterystyczne dla danych gatunków zawarte w utworze):
- powieść psychologiczna (pogłębiona analiza psychologiczna bohatera; między innymi poprzez zastosowanie udramatyzowanych monologów wewnętrznych Raskolnikowa);
- powieść filozoficzna (nawiązania do filozofii – porównaj wcześniejsze fragmenty niniejszego opracowania);
- kryminał (wątek zbrodni i kary, śledztwo prowadzone przez Porfirego i proces o zamordowanie starej lichwiarki oraz jej siostry);
- spowiedź (przyznanie się przez Raskolnikowa do popełnionej zbrodni przed Sonią);
- elementy hagiograficzne (historia Sonii albo robotnika, który chcąc cierpieć jako niewinny przyznał się do popełnienia morderstwa);
- powieść łotrowska (opisy biednych dzielnic Petersburga i ich mieszkańców).
