Kontynuacje i nawiązania
Antygona zawsze inspirowała ludzi sztuki, głównie reżyserów, którzy dokonywali adaptacji całego dramatu lub poszczególnych scen, do problemów im współczesnych, np.:
- Bertold Brecht akcję „swojej” Antygony umiejscowił w powojennym Berlinie;
- Artur Swiniarski w Godzinie Antygony pokazał Hiszpanię w czasie rewolucji 1937 roku;
- Czesław Miłosz napisał poemat Antygona (1949 r.) pełen aluzji do sytuacji Polski;
- Andrzej Wajda w premierowej sztuce Antygona z 1984 r. odwołał się do polskiej historii najnowszej;
- Jerzy Gruza w 1981 roku w Teatrze Telewizji przedstawił bardzo oryginalną wersję Antygony (chodzi tu o scenografię i współczesne kostiumy aktorów);
- Laco Adamik w 1992 roku stworzył wzruszające przedstawienie według sztuki Król Edyp;
- Janusz Głowacki napisał sztukę telewizyjną Antygona w Nowym Jorku, którą w 1994 roku wyreżyserował Kazimierz Kutz;
- Jerzy Wójcik jest reżyserem filmu Skarga, który nawiązuje wyraźnie do dramatu Sofoklesa, choć dotyczy wydarzeń Grudnia 1970 w Szczecinie.
Bibliografia przedmiotowa
- Mała encyklopedia kultury antycznej, red. Z. Piszczek, Warszawa 1966.
- Słownik kultury antycznej, red. L. Winniczuk, Warszawa 1989.
- Arystoteles, Retoryka. Poetyka, Warszawa 1988, s. 334-346.
- J. de Romilly, Tragedia grecka, Warszawa 1994.
