zwieńczenie (język polski)
zwieńczenie (1.2) ołtarza
zwieńczenie (1.2) masztu
- wymowa:
- IPA: [zvʲjɛ̇̃j̃n͇ˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [zvʹi ̯ė̃ĩ ̯ṇčẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• rozs. artyk.• -ni…• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od zwieńczyć
- (1.2) element, który stanowi zakończenie i najwyższą część, np. budowli, dekoracji
- (1.3) przen. ostatni etap, często najważniejszy, czyjejś działalności
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik zwieńczenie dopełniacz zwieńczenia celownik zwieńczeniu biernik zwieńczenie narzędnik zwieńczeniem miejscownik zwieńczeniu wołacz zwieńczenie - (1.2-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zwieńczenie zwieńczenia dopełniacz zwieńczenia zwieńczeń celownik zwieńczeniu zwieńczeniom biernik zwieńczenie zwieńczenia narzędnik zwieńczeniem zwieńczeniami miejscownik zwieńczeniu zwieńczeniach wołacz zwieńczenie zwieńczenia - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) szczyt
- (1.3) ukoronowanie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wieniec m, zwieńczanie n
- czas. zwieńczyć dk., zwieńczać ndk.
- przym. zwieńczeniowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.