zmiatać (język polski)

mężczyzna zmiata (1.1) śmieci
wymowa:
IPA: [ˈzmʲjataʨ̑], AS: [zmʹi ̯atać], zjawiska fonetyczne: zmięk.i  j 
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) usuwać śmieci przy pomocy miotły lub zmiotki
(1.2) działając z dużą siłą, porywać i zabijać kogoś lub niszczyć coś[1]
(1.3) o wietrze: wiejąc, zgarniać skądś liście, śmieci itp.[1]
(1.4) pot. zjadać coś szybko i łapczywie[1]
(1.5) pot. szybko uciekać[1]
(1.6) pot. na czyjeś obcesowe żądanie szybko odchodzić lub wychodzić skądś
odmiana:
(1.1-6) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Kobiety stoją obok ze szczotkami i zmiotkami i po wymłóceniu snopków, zmiatają ziarno z asfaltu[2].
(1.2) Serie karabinów maszynowych zmiatały SS-manów z płaskiego terenu[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.5) reg. śl. cióngnóć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zmiatanie n, zmiecenie n, zamiatanie n, zmiotka ż, miotła ż
czas. zmieść dk., zamiatać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • esperanto: (1.1) balai
  • niemiecki: (1.5) eine Fliege machen
źródła:
  1. 1 2 3 4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zmieść – zmiatać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Andrzej Bobkowski, Szkice piórkiem : (Francja 1940-1944), 1957, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan), Stawka większa niż życie, 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.