zapukać (język polski)

wymowa:
IPA: [zaˈpukaʨ̑], AS: [zapukać]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) puknąć w coś kilka razy, by zwrócić czyjąś uwagę, zwykle do drzwi
(1.2) pot. zwrócić się do kogoś w jakiejś sprawie
odmiana:
(1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Późnym popołudniem stanął przed drzwiami mieszkania i mocno zapukał, w charakterystyczny sposób - jakby wystukiwał alfabet Morse'a[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zapukanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Krystyna Kolińska, Orzeszkowa, złote ptaki i terroryści, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.