zamiatacz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [zãˈmʲjataʧ̑], AS: [zãmʹi ̯atač], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pracownik miejski zajmujący się zamiataniem ulic, targowisk, dworców
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zamiatacz zamiatacze dopełniacz zamiatacza zamiataczy / zamiataczów celownik zamiataczowi zamiataczom biernik zamiatacza zamiataczy / zamiataczów narzędnik zamiataczem zamiataczami miejscownik zamiataczu zamiataczach wołacz zamiataczu zamiatacze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) czyściciel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. zamiatać, zamieść
- rzecz. zamiataczka ż, zamiatanie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) метач m
- czeski: (1.1) metař
- hiszpański: (1.1) barrendero m
- nowogrecki: (1.1) σκουπιδιάρης m
- słowacki: (1.1) zametač m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.