wynalazczyni (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌvɨ̃nalaʃˈʧ̑ɨ̃ɲi], AS: [vỹnalaščỹńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) autorka wynalazku, kobieta, która coś wynalazła
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wynalazczyni wynalazczynie dopełniacz wynalazczyni[1] wynalazczyń[1] celownik wynalazczyni[1] wynalazczyniom biernik wynalazczynię wynalazczynie narzędnik wynalazczynią wynalazczyniami miejscownik wynalazczyni[1] wynalazczyniach wołacz wynalazczynio wynalazczynie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wynalazek m, wynalazczość ż, wynalezienie n
- forma męska wynalazca m
- czas. wynaleźć dk., wynajdować ndk.
- przym. wynalazczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. wynalazca + -yni
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: wynalazca
- białoruski: (1.1) вынаходніца ż
- bułgarski: (1.1) изобретателка ż
- łotewski: (1.1) izgudrotāja ż
- niemiecki: (1.1) Erfinderin ż
- rosyjski: (1.1) изобретательница ż
- słowacki: (1.1) vynálezkyňa ż
- źródła:
- 1 2 3 4
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.