wykorzenienie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌvɨkɔʒɛ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ], AS: [vykožẽńė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od wykorzenić
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik wykorzenienie dopełniacz wykorzenienia celownik wykorzenieniu biernik wykorzenienie narzędnik wykorzenieniem miejscownik wykorzenieniu wołacz wykorzenienie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. wykorzenić dk., wykorzeniać ndk.
- rzecz. wykorzenianie n, korzennictwo n, korzeń mrz
- przym. korzeniowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) erradicación ż, desarraigo m
- nowogrecki: (1.1) ξερίζωμα n, εκρίζωση ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.