wykorzeniać (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykorzenić)
- (1.1) wyrywać roślinę z korzeniami
- (1.2) przen. usuwać coś złego, niepożądanego
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wypleniać, karczować
- (1.2) wypleniać, wytępiać, tępić, niszczyć
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wykorzenianie n, wykorzenienie n, korzeń mrz, korzennictwo n
- czas. zakorzenić, wykorzenić dk.
- przym. korzeniowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- szwedzki: (1.1) rycka upp; (1.2) utrota, utplåna, förinta, förgöra
- włoski: (1.1) divellere; (1.2) estirpare, sradicare
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.