wszechmogący (język polski)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. mający nieograniczoną moc, mogący wszystko[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) omnipotentny, wszechpotężny, wszechmocny, wszechwładny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Wszechmogący mos, wszechmoc ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wszystko + mogący < kalka z łac. omnipotens[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wszechmogący” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 370.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.