wprawny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈfpravnɨ], AS: [fpravny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) mający w czymś wprawę
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik wprawny wprawna wprawne wprawni wprawne dopełniacz wprawnego wprawnej wprawnego wprawnych celownik wprawnemu wprawnej wprawnemu wprawnym biernik wprawnego wprawny wprawną wprawne wprawnych wprawne narzędnik wprawnym wprawną wprawnym wprawnymi miejscownik wprawnym wprawnej wprawnym wprawnych wołacz wprawny wprawna wprawne wprawni wprawne - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) doświadczony, fachowy, obeznany, umiejętny, wyćwiczony, wykwalifikowany, zaznajomiony
- antonimy:
- (1.1) niedoświadczony, początkujący
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wprawa ż, wprawka ż
- przysł. wprawnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.