wiarołomny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌvʲjarɔˈwɔ̃mnɨ], AS: [vʹi ̯arou̯õmny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) książk. taki, który nie dotrzymał słowa, złamał przysięgę, sprzeniewierzył się komuś, popełnił zdradę[1]
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) ktoś wiarołomny (1.1), osoba wiarołomna (1.1)[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik wiarołomny wiarołomna wiarołomne wiarołomni wiarołomne dopełniacz wiarołomnego wiarołomnej wiarołomnego wiarołomnych celownik wiarołomnemu wiarołomnej wiarołomnemu wiarołomnym biernik wiarołomnego wiarołomny wiarołomną wiarołomne wiarołomnych wiarołomne narzędnik wiarołomnym wiarołomną wiarołomnym wiarołomnymi miejscownik wiarołomnym wiarołomnej wiarołomnym wiarołomnych wołacz wiarołomny wiarołomna wiarołomne wiarołomni wiarołomne - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) zdradziecki, zdradliwy; daw. wiarołomczy
- (2.1) wiarołomca
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wiarołomstwo n, wiarołomność ż, wiarołomca m, wiarołomna ż
- przym. wiarołomczy
- przysł. wiarołomnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) вераломны
- bułgarski: (1.1) вероломен
- czeski: (1.1) věrolomný
- hiszpański: (1.1) perjuro m, renegado m
- rosyjski: (1.1) вероломный; (2.1) вероломец m
- słowacki: (1.1) vierolomný
- ukraiński: (1.1) віроломний
- źródła:
- 1 2
Hasło „wiarołomny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.