wagabunda (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌvaɡaˈbũnda], AS: [vagabũnda], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) książk. człowiek lubiący się włóczyć
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wagabunda wagabundy dopełniacz wagabundy wagabundów celownik wagabundzie wagabundom biernik wagabundę wagabundów narzędnik wagabundą wagabundami miejscownik wagabundzie wagabundach wołacz wagabundo wagabundy ndepr. M. i W. lm: (ci) wagabundowie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) obieżyświat, tramp, włóczęga, włóczykij; daw. wałęsa
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wagusy lm
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. vagabond → włóczęga, tułacz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) vagabond
- esperanto: (1.1) vaganto, vagulo, vagabondo
- niemiecki: (1.1) Vagabund m
- włoski: (1.1) vagabondo m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.