vakna (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) budzić się^[1]

odmiana:

(1.1) att vakna, vaknar, vaknade, vaknat, vakna!

przykłady:

(1.1) Kan du väcka mig, för jag vaknar nog inte själv. → Możesz mnie obudzić, bo sam się chyba nie obudzę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

vakna på fel sida

etymologia:

uwagi:

por. väcka

źródła: