tonfa (język polski)

tonfy (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈtɔ̃nfa], AS: [tõnfa], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sztywna pałka z poprzeczną rękojeścią używana w policji i walce wręcz; zob. też tonfa w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) PR-24
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) jap. トンファー
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) tonfa
  • bułgarski: (1.1) тонфа
  • czeski: (1.1) tonfa ż
  • francuski: (1.1) tonfa m
  • hiszpański: (1.1) tonfa ż
  • japoński: (1.1) トンファー
  • niemiecki: (1.1) Tonfa m
  • rosyjski: (1.1) тонфа
źródła:

tonfa (język angielski)

tonfas (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) tonfa
odmiana:
(1.1) lp tonfa; lm tonfas
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) jap. トンファー
uwagi:
źródła:

tonfa (język czeski)

tonfy (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) tonfa
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) jap. トンファー
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.