tacka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈtaʦ̑ka], AS: [tacka]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zdrobn. od taca
- (1.2) mała taca
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tacka tacki dopełniacz tacki tacek celownik tacce tackom biernik tackę tacki narzędnik tacką tackami miejscownik tacce tackach wołacz tacko tacki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. tacowy
- rzecz. taca ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
tacka (język szwedzki)
.jpg.webp)
tacka (1.1)
tackor (1.2)
- wymowa:
- [²t'ak:a]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
czasownik nieprzechodni
- (2.1) dziękować[1]
- odmiana:
- (1) lp en tacka, tackan; lm tackor, tackorna
- (2.1) att tacka, tackar, tackade, tackat, tacka!, pres. part. tackande, perf. part. tackad
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) fårhona
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (2.1) rzecz. tack, tackande
- związki frazeologiczne:
- fraza czasownikowa tacka och ta emot • tacka vet jag
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.