szantażystka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌʃãntaˈʒɨstka], AS: [šãntažystka], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kobieta, która stosuje szantaż, która szantażuje kogoś
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szantażystka szantażystki dopełniacz szantażystki szantażystek celownik szantażystce szantażystkom biernik szantażystkę szantażystki narzędnik szantażystką szantażystkami miejscownik szantażystce szantażystkach wołacz szantażystko szantażystki - przykłady:
- (1.1) Polityk nie przestraszył się gróźb szantażystki i od razu poszedł na policję.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) przestępczyni
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. szantaż m, szantażyk m, szantażowanie n, zaszantażowanie n
- forma męska szantażysta m
- czas. szantażować ndk., zaszantażować dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) forma żeńska od: szantażysta
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: szantażysta
- białoruski: (1.1) шантажыстка ż
- bułgarski: (1.1) шантажистка ż
- czeski: (1.1) vyděračka ż
- esperanto: (1.1) ĉantaĝistino
- niemiecki: (1.1) Erpresserin ż
- rosyjski: (1.1) шантажистка ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.