strzaskać (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

(1.1) z dużą siłą rozbić na kawałki

(1.2) doznać poważnej kontuzji kostnej części ciała

czasownik zwrotny dokonany strzaskać się (ndk. brak)

(2.1) rozbić się na kawałki w wyniku uderzenia

(2.2) pot. mocno opalić się

odmiana:

(1.1-2) koniugacja I

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		strzaskać
czas przyszły prosty		strzaskam	strzaskasz	strzaska	strzaskamy	strzaskacie	strzaskają
czas przeszły	m	strzaskałem	strzaskałeś	strzaskał	strzaskaliśmy	strzaskaliście	strzaskali
	ż	strzaskałam	strzaskałaś	strzaskała	strzaskałyśmy	strzaskałyście	strzaskały
	n	strzaskałom	strzaskałoś	strzaskało
tryb rozkazujący		niech strzaskam	strzaskaj	niech strzaska	strzaskajmy	strzaskajcie	niech strzaskają
pozostałe formy czas zaprzeszły m strzaskałem był strzaskałeś był strzaskał był strzaskaliśmy byli strzaskaliście byli strzaskali byli ż strzaskałam była strzaskałaś była strzaskała była strzaskałyśmy były strzaskałyście były strzaskały były n strzaskałom było strzaskałoś było strzaskało było forma bezosobowa czasu przeszłego strzaskano tryb przypuszczający m strzaskałbym, byłbym strzaskał strzaskałbyś, byłbyś strzaskał strzaskałby, byłby strzaskał strzaskalibyśmy, bylibyśmy strzaskali strzaskalibyście, bylibyście strzaskali strzaskaliby, byliby strzaskali ż strzaskałabym, byłabym strzaskała strzaskałabyś, byłabyś strzaskała strzaskałaby, byłaby strzaskała strzaskałybyśmy, byłybyśmy strzaskały strzaskałybyście, byłybyście strzaskały strzaskałyby, byłyby strzaskały n strzaskałobym, byłobym strzaskało strzaskałobyś, byłobyś strzaskało strzaskałoby, byłoby strzaskało imiesłów przymiotnikowy przeszły m strzaskany, niestrzaskany strzaskani, niestrzaskani ż strzaskana, niestrzaskana strzaskane, niestrzaskane n strzaskane, niestrzaskane imiesłów przysłówkowy uprzedni strzaskawszy rzeczownik odczasownikowy strzaskanie, niestrzaskanie

(2.1-2) koniugacja I

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		strzaskać się
czas przyszły prosty		strzaskam się	strzaskasz się	strzaska się	strzaskamy się	strzaskacie się	strzaskają się
czas przeszły	m	strzaskałem się	strzaskałeś się	strzaskał się	strzaskaliśmy się	strzaskaliście się	strzaskali się
	ż	strzaskałam się	strzaskałaś się	strzaskała się	strzaskałyśmy się	strzaskałyście się	strzaskały się
	n	strzaskałom się	strzaskałoś się	strzaskało się
tryb rozkazujący		niech się strzaskam	strzaskaj się	niech się strzaska	strzaskajmy się	strzaskajcie się	niech się strzaskają
pozostałe formy czas zaprzeszły m strzaskałem się był strzaskałeś się był strzaskał się był strzaskaliśmy się byli strzaskaliście się byli strzaskali się byli ż strzaskałam się była strzaskałaś się była strzaskała się była strzaskałyśmy się były strzaskałyście się były strzaskały się były n strzaskałom się było strzaskałoś się było strzaskało się było forma bezosobowa czasu przeszłego strzaskano się tryb przypuszczający m strzaskałbym się, byłbym się strzaskał strzaskałbyś się, byłbyś się strzaskał strzaskałby się, byłby się strzaskał strzaskalibyśmy się, bylibyśmy się strzaskali strzaskalibyście się, bylibyście się strzaskali strzaskaliby się, byliby się strzaskali ż strzaskałabym się, byłabym się strzaskała strzaskałabyś się, byłabyś się strzaskała strzaskałaby się, byłaby się strzaskała strzaskałybyśmy się, byłybyśmy się strzaskały strzaskałybyście się, byłybyście się strzaskały strzaskałyby się, byłyby się strzaskały n strzaskałobym się, byłobym się strzaskało strzaskałobyś się, byłobyś się strzaskało strzaskałoby się, byłoby się strzaskało imiesłów przysłówkowy uprzedni strzaskawszy się rzeczownik odczasownikowy strzaskanie się, niestrzaskanie się

przykłady:

składnia:

(1.2) strzaskać sobie +B.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. strzaskanie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. s- + trzaskać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shatter; (2.1) shatter
• duński: (1.1) smadre, knuse; (2.1) blive smadret

źródła: