stan cywilny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈstãn ʦ̑ɨˈvʲilnɨ], AS: [stãn cyvʹilny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
-
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) praw. zespół cech określających osobę fizyczną w świetle obowiązujących norm prawa cywilnego; zob. też stan cywilny w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek zgody,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik stan cywilny stany cywilne dopełniacz stanu cywilnego stanów cywilnych celownik stanowi cywilnemu stanom cywilnym biernik stan cywilny stany cywilne narzędnik stanem cywilnym stanami cywilnymi miejscownik stanie cywilnym stanach cywilnych wołacz stanie cywilny stany cywilne - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) urząd stanu cywilnego • urzędnik stanu cywilnego
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) status
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) marital status
- baskijski: (1.1) egoera zibil
- duński: (1.1) civilstand w
- francuski: (1.1) état civil m
- hiszpański: (1.1) estado civil m
- japoński: (1.1) 婚姻の有無
- niderlandzki: (1.1) burgerlijke staat m
- niemiecki: (1.1) Familienstand m
- nowogrecki: (1.1) προσωπική κατάσταση ż
- szwedzki: (1.1) civilstånd n
- węgierski: (1.1) családi állapot
- włoski: (1.1) stato civile m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.