sromać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈsrɔ̃maʨ̑], AS: [srõmać], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) przest. zawstydzać[1]

czasownik zwrotny niedokonany (dk. brak)

(2.1) przest. wstydzić się[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(2.1) mieszkają w lasach, jedzą strawy plugawe, nie sromają się wobec rodziców mówić rzeczy ladace[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. srom m, sromota ż
czas. zasromać dk.
przym. sromotny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zawstydzać
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wstydzić się
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sromać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Szczęsny Morawski, Sądecczyzna, Kraków 1863, s. 6.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.