sprawczość (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) psych. socjol. zdolność jednostki do skutecznego oddziaływania na otoczenie[1]
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik sprawczość dopełniacz sprawczości celownik sprawczości biernik sprawczość narzędnik sprawczością miejscownik sprawczości wołacz sprawczości - przykłady:
- (1.1) Poczucie sprawczości to coś, co ciągnie ludzi do polityki.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) poczucie sprawczości
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. sprawczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. sprawczy + -ość
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) agency
- niemiecki: (1.1) Handlungsvermögen n, Handlungsmacht ż, Handlungsfähigkeit ż
- źródła:
- ↑
Porada „Sprawczość” w: Poradnia językowa PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.