spadkobierczyni (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌspatkɔbʲjɛrˈʧ̑ɨ̃ɲi], AS: [spatkobʹi ̯erčỹńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kobieta, na którą przechodzi spadek po kimś
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik spadkobierczyni spadkobierczynie dopełniacz spadkobierczyni spadkobierczyń celownik spadkobierczyni spadkobierczyniom biernik spadkobierczynię spadkobierczynie narzędnik spadkobierczynią spadkobierczyniami miejscownik spadkobierczyni spadkobierczyniach wołacz spadkobierczyni spadkobierczynie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) spadkobierczyni fortuny
- synonimy:
- (1.1) dziedziczka, sukcesorka
- antonimy:
- (1.1) spadkodawczyni, testatorka
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- zob. spadkobierca
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. spadkobierca + -yni
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: spadkobierca
- białoruski: (1.1) правапераемніца ż, спадкаемка ż, спадчынніца ż, наследніца ż
- hiszpański: (1.1) heredera ż
- kataloński: (1.1) hereva ż
- nowogrecki: (1.1) κληρονόμος ż
- rosyjski: (1.1) правопреемница ż
- ukraiński: (1.1) наслідниця ż
- włoski: (1.1) erede ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.