skrucha (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈskruxa], AS: [skruχa]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) żal za popełnione błędy, krzywdy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	skrucha
dopełniacz	skruchy
celownik	skrusze
biernik	skruchę
narzędnik	skruchą
miejscownik	skrusze
wołacz	skrucho

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) odczuwać skruchę

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. skruszony, kruchy

rzecz. kruchość ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) penitence, repentance
• arabski: (1.1) أسف, ندم
• czeski: (1.1) zkroušenost ż
• hiszpański: (1.1) contrición ż, arrepentimiento m, compunción ż
• interlingua: (1.1) penitentia
• japoński: (1.1) 反省 (はんせい, hansei)
• niemiecki: (1.1) Reue ż
• rosyjski: (1.1) раскаяние n
• rumuński: (1.1) podvig n
• szwedzki: (1.1) ånger w
• wilamowski: (1.1) skrucha ż

źródła:

skrucha (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) skrucha, żal^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. skrucha

uwagi:

(1.1) „ch” – czyta się jak „c” i „h” oddzielnie

źródła: