skarbiec (język polski)
skarbiec (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈskarbʲjɛʦ̑], AS: [skarbʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) odpowiednio zabezpieczony magazyn na drogocenne rzeczy; zob. też skarbiec w Wikipedii
- (1.2) zbiór kosztowności
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik skarbiec skarbce dopełniacz skarbca skarbców celownik skarbcowi skarbcom biernik skarbiec skarbce narzędnik skarbcem skarbcami miejscownik skarbcu skarbcach wołacz skarbcu skarbce - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) skarb
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. skarb m, skarbnica ż
- zdrobn. skarbczyk m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) treasury
- arabski: (1.1) خزينة ż
- beludżi: (1.1) خزانہ
- bułgarski: (1.1) съкровищница ż; (1.2) съкровище n
- esperanto: (1.1) trezorejo
- hiszpański: (1.1) tesoro m
- interlingua: (1.1) thesauro, tresor, tresoreria
- niemiecki: (1.1) Tresor m; (1.2) Schatzkammer ż
- nowogrecki: (1.1) θησαυρός m
- starogrecki: (1.1) ταμιεῖον
- szwedzki: (1.1) skattkammare w, bankvalv n
- tybetański: (1.1) གཏེར
- ukraiński: (1.1) скарбниця ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.