samolubny (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) charakterystyczny dla samoluba
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik samolubny samolubna samolubne samolubni samolubne dopełniacz samolubnego samolubnej samolubnego samolubnych celownik samolubnemu samolubnej samolubnemu samolubnym biernik samolubnego samolubny samolubną samolubne samolubnych samolubne narzędnik samolubnym samolubną samolubnym samolubnymi miejscownik samolubnym samolubnej samolubnym samolubnych wołacz samolubny samolubna samolubne samolubni samolubne - przykłady:
- (1.1) Bolek jest samolubny, nigdy nie myśli o kolegach.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) egoistyczny
- antonimy:
- (1.1) altruistyczny, empatyczny
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. samolubstwo n, samolubność ż, samolub m, samolubek m, samolubka ż
- przysł. samolubnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. samolub + -ny
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) egoistic
- białoruski: (1.1) самалюбны, сябелюбівы
- bułgarski: (1.1) самолюбив
- czeski: (1.1) sobecký
- gudźarati: (1.1) એકલપેટું (ēkalapēṭuṁ)
- jidysz: (1.1) עגאָיִסטיש (egoistisz)
- rosyjski: (1.1) себялюбивый
- słowacki: (1.1) sebecký
- ukraiński: (1.1) самолюбивий, самолюбний, себелюбний
- włoski: (1.1) egoistico
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.