sędziwy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [sɛ̃ɲˈʥ̑ivɨ], AS: [sẽńʒ́ivy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) bardzo stary
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik sędziwy sędziwa sędziwe sędziwi sędziwe dopełniacz sędziwego sędziwej sędziwego sędziwych celownik sędziwemu sędziwej sędziwemu sędziwym biernik sędziwego sędziwy sędziwą sędziwe sędziwych sędziwe narzędnik sędziwym sędziwą sędziwym sędziwymi miejscownik sędziwym sędziwej sędziwym sędziwych wołacz sędziwy sędziwa sędziwe sędziwi sędziwe - przykłady:
- (1.1) Niech zawsze należytą ma cześć wiek sędziwy[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dożyć sędziwego wieku
- synonimy:
- (1.1) leciwy, wiekowy; książk. matuzalemowy
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) patriarchalny, sklerotyczny
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. sędziwość ż
- przysł. sędziwie
- związki frazeologiczne:
- morzyk sędziwy
- etymologia:
- (1.1) st.pol. szedziwy → siwy; por. czeskie šedivý
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) elderly, venerable, grey-headed
- niemiecki: (1.1) betagt, bejahrt
- wilamowski: (1.1) ełtłik
- źródła:
- ↑ Franciszek Dmochowski, Sztuka rymotwórcza.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.