restaurator (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌrɛstawˈratɔr], AS: [restau̯rator], zjawiska fonetyczne: u → ł • akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) książk. właściciel, menadżer restauracji
- (1.2) książk. zob. konserwator (zabytków)
- (1.3) hist. polit. wskrzesiciel, odnowiciel
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik restaurator restauratorzy dopełniacz restauratora restauratorów celownik restauratorowi restauratorom biernik restauratora restauratorów narzędnik restauratorem restauratorami miejscownik restauratorze restauratorach wołacz restauratorze restauratorzy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) restaurator zabytków
- (1.3) restaurator monarchii
- synonimy:
- (1.2) konserwator
- (1.3) odnowiciel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- forma żeńska restauratorka; rzecz. restauracja
- (1.1) przym. restauracyjny, restauratorski
- (1.2-3) restaurować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-3) franc. restaurateur[1][2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) рэстаратар m
- bułgarski: (1.1) ресторантьор m; (1.2) реставратор m
- jidysz: (1.1) רעסטאָראַטאָר m (restorator)
- rosyjski: (1.1) ресторатор m
- ukraiński: (1.1) ресторатор m
- źródła:
- ↑
Hasło „I restaurator” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „II restaurator” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.