ręgulec (język polski)
ręgulec (1.1)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [rɛ̃ŋˈɡulɛʦ̑], AS: [rẽŋgulec], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) daw. wałek do ciasta[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ręgulec ręgulce dopełniacz ręgulca ręgulców celownik ręgulcowi ręgulcom biernik ręgulec ręgulce narzędnik ręgulcem ręgulcami miejscownik ręgulcu ręgulcach wołacz ręgulcu ręgulce - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wałek; reg. śl. nudelkula
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) narzędzie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wałek
- źródła:
- ↑ Dawne określenia piekarskie w: „Piekarz Polski”, nr 10, 11, 12/2012 (159, 160, 161), ISSN 1507-7179, s. 28
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.