psychopata (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌpsɨxɔˈpata], AS: [psyχopata], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) psych. med. człowiek cierpiący na psychopatię
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik psychopata psychopaci dopełniacz psychopaty psychopatów celownik psychopacie psychopatom biernik psychopatę psychopatów narzędnik psychopatą psychopatami miejscownik psychopacie psychopatach wołacz psychopato psychopaci - przykłady:
- (1.1) Spójrz na siebie. Jesteś odrażający, obmierzły! Przejrzyj się w lustrze, żałośny psychopato![1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pot. psychol
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. psychopatia ż
- forma żeńska psychopatka ż
- przym. psychopatyczny
- przysł. psychopatycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. ψυχή + πάθος (psyché + páthos) → dusza + cierpienie[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) psychopath, psycho
- baskijski: (1.1) psikopata
- białoruski: (1.1) псіхапат m
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) псыхапат m
- duński: (1.1) psykopat w
- hiszpański: (1.1) psicópata m ż
- niemiecki: (1.1) Psychopath m
- rosyjski: (1.1) психопат m
- słowacki: (1.1) psychopat m
- węgierski: (1.1) pszichopata
- włoski: (1.1) psicopatico m
- źródła:
- ↑ Opowiadania drastyczne, Jan Brzechwa, 1966 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Hasło „psychopata” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.