pryk (język polski)
- wymowa:
- IPA: [prɨk], AS: [pryk]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pogard. lub żart. pot. człowiek stary, zniedołężniały
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pryk pryki dopełniacz pryka pryków celownik prykowi prykom biernik pryka pryków narzędnik prykiem prykami miejscownik pryku prykach wołacz pryku pryki - przykłady:
- (1.1) Zresztą teraz też nie bardzo wiem, jak o tym opowiadać, mimo że jestem już starym prykiem, otoczonym wspomnieniami, Pall Mallami i dorosłymi synami.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) geezer
- hiszpański: (1.1) pureta m, vejestorio m, vejarrón m
- nowogrecki: (1.1) πουρός m, γεροξεκούτης m
- źródła:
- ↑ Kurt Vonnegut Jr., Rzeźnia numer pięć, czyli Krucjata dziecięca, czyli Obowiązkowy taniec ze śmiercią; przełożył: Lech Jęczmyk.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.