prawowitość (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌpravɔˈvʲitɔɕʨ̑], AS: [pravovʹitość], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co jest prawowite
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik prawowitość dopełniacz prawowitości celownik prawowitości biernik prawowitość narzędnik prawowitością miejscownik prawowitości wołacz prawowitości - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) legalność
- antonimy:
- (1.1) nieprawowitość, nielegalność
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przysł. prawowicie
- przym. prawowity
- rzecz. prawniczek mos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- arabski: (1.1) قانونية ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.